သင္ခန္းစာ (၂)
ထာ၀ရဘုရားတရားသူၾကီး
သင္ခန္းစာ (၁)၌ ဘုရားသခင္ကုိယုံၾကည္ နိင္ရန္ဘုရားသခင္၏ အျမင္အတုိင္းျမင္ဘုိ႕ လုိ သည္ဟုသိခဲ့ရျပီ။ ဘုရားသခင္၏ အျမင္သာလွ်င္မွန္၍လူ၏ အျမင္သည္မွားသည္ဟုသိခဲ့ရျပီ။ အဘယ္ ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အျမင္သာလွ်င္ မွန္၍လူ၏အျမင္သည္ မွားသည္ဟုဆုိနိင္သနည္း။
တရားသူႀကီး
အျပစ္သားမ်ားကုိတရားစီရင္ေသာသူသည္ တရားသူၾကီးျဖစ္သည္။ တရားဆုံးျဖတ္ရာတြင္ တရားသူႀကီး၏အျမင္အတုိင္းသာလွ်င္ ဆုံးျဖတ္ရသည္။ တရားခံသည္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိမည္မွ်ပင္ အျပစ္ကင္း၍ ၾသတပ္ၸစိတ္ၾကည္လင္ ေစကာမူ တရားသူၾကီးကအျပစ္ရွိသည္ဟု ျမင္လွ်င္ အျပစ္ေပးခံရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ထုိ ့နည္းတူတေလာကလုံးရွိလူသားမ်ားကုိတရားစီရင္မည့္သူသည္ ထာ၀ရဘုရားပင္ျဖစ္သည္။ က်မ္းစာ၌-ထာ၀ရဘုရားသည္ ငါတုိ႕၏ တရားသူႀကီးျဖစ္ေတာ္မူ၏-ဟုဆုိထားသည္(ေဟရွာယ ၃၃း၂၂)။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ထာ၀ရဘုရား၏အျမင္ အဆုံးအျဖတ္သာလွ်င္ အတည္ျဖစ္၍ အေရးၾကီးသည္။ ကြ်န္ပ္ႏွင့္ မိတ္ေဆြ၏အျမင္သည္ အေရးမၾကီးေခ်။
ဖန္ဆင္းေသာေၾကာင့္
တရားသူၾကီးသည္အာဏာရအစုိးရကခန္ ့အပ္တတ္သည္။ သုိ ့ျဖစ္လွ်င္ ထာ၀ရဘုရားကုိ မည္သူကတရားသူၾကီးအျဖစ္ခန္ ့အပ္ သနည္း။ ထာ၀ရဘုရားကုိ တရားသူၾကီးအျဖစ္ခန္႔အပ္ေသာ သူသည္ သူကုိယ္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ လူသားမ်ားကုိ ဖန္ဆင္းသူျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားသည္ ကုိယ္ေမြးေသာ သားသမီးမ်ားကုိ ဆုံးမပုိင္ခြင့္ရွိသကဲ့သုိ ့ထာ၀ရဘုရားလည္း သူဖန္ဆင္းေသာ လူသား မ်ား အေပၚတရားစီရင္ပုိင္ခြင္ ့ ရွိသည္။
မသိေသာ္လည္း
မိတ္ေဆြသည္ တရားသူႀကီးကုိ မသိေသာ္လည္း အျပစ္က်ဴးလြန္ပါက သူႏွင့္ရင္ဆုိင္ရမွာျဖစ္သည္။ ထုိ ့နည္းတူမိတ္ေဆြအေနျဖင့္ တရားသူၾကီးျဖစ္ေသာ ထာ၀ရဘုရားကုိ မသိေသာ္လည္း၊ ဂရုမစုိက္ေသာ္လည္း တေန႔့က်လွ်င္သူ၏တရားစီရင္ျခင္းကုိ ခံရမည္သာ ျဖစ္သည္။
က်မ္းစာက-တဖန္တုံပလႅင္ျဖဴၾကီးကုိ၄င္း။ပလႅင္ေပၚမွာ ထုိင္ေတာ္မူေသာ သူကုိ၄င္း။ငါျမင္၏။ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီးသည္ မ်က္ႏွာေတာ္ ေရွ ့မွေျပးလြင့္၍ သူတုိ ့ေနစရာအရပ္မရွိ။ ေသလြန္ေသာ အၾကီးအငယ္တုိ႕သည္ ပလႅင္ေတာ္ေရွ့မွာ ရပ္ေနၾကသည္ကုိငါျမင္၏။ စာေစာင္မ်ားကုိဖြင့္ထား၏၊ အသက္စာေစာင္တည္းဟူေသာ အျခားတပါးေသာစာေစာင္ကုိလည္းဖြင့္ေလ၏။ ေသလြန္ေသာ သူတုိ႕သည္ မိမိတုိ႕ အက်င့္အတုိင္း စာေစာင္၌ေရးထားခ်က္မ်ားႏွင့္ အညီတရားစီရင္ျခင္းကုိ ခံရၾက၏။ (ဗ်ာ ၂၀း၁၁=၁၂)၊
အထက္ပါတရားစီရင္ျခင္းသည္ ေနာက္ဆုံးေသာအခ်ိန္၌ျဖစ္သည္။ ကမ္ၻာလည္းကုန္၍ လူမ်ား အားလုံးလည္းေသျပီးမွျဖစ္မည္။ တရားစီရင္ျခင္း ခံရမည့္သူမ်ားသည္ ေသလြန္ေသာသူမ်ားျဖစ္သည္။ လူထင္မွတ္တတ္သည္မွာ လူသည္ ေသလွ်င္ျပႆနာကင္း၍ ေအးခ်မ္းမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။
ထုိသုိ႔ ထင္မွတ္ျခင္းသည္စာတန္၏ လွည့္ဖ်ားမႈႏွင့္ မသိနားမလည္မႈ၏ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ ျပႆနာသည္ ေသျပီးမွ ပုိမ်ားကာ ဘယ္ေသာအခါမွ ေျဖရွင္းနိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ေသေၾကာင္း ၾကံစည္ျခင္း အားျဖင့္ ျပႆနာမေျဖရွင္းဘုိ ့ သတိေပးလုိပါသည္။ မိတ္ေဆြသည္ ေသလြန္ ေသာ္လည္း တရားစီရင္ျခင္းခံရဦးမွာျဖစ္သည္။
တဖန္က်မ္းစာက- လူသည္ တခါတည္းေသ၍ ထုိ ့ေနာက္မွ တရား စီရင္ျခင္းခံရသကဲ့သုိ ့-ဟုဆုိထားပါေသးသည္ (ေဟျဗဲ ၉း၂ရ)၊ လူသည္ ေသလြန္ေသာ္လည္း တရားစီရင္ျခင္းခံရဦးမည္။ ထုိ႕ ေၾကာင့္ေသျခင္း ျဖင့္ျပႆနာ မေအး ေသးေခ်။ တရားစီရင္ျခင္း ခံရဦးမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေသမွီႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ဘုိ ့လုိသည္။
မယုံေသာ္လည္း
မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ထာ၀ရဘုရားကုိ မိတ္ေဆြ၏အျပစ္စီရင္မည့္ တရားသူၾကီးအျဖစ္ မယုံၾကည္ ဘဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္နိင္သည္။ သုိ့ေသာ္မိတ္ေဆြ၏ မယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္ ထာ၀ရဘုရားသည္ တရားသူႀကီးအျဖစ္မွ ေလ်ာက်သြား မည္မဟုတ္။
ေနာဧလက္ထက္၌လည္း ထာ၀ရဘုရားသည္ေျမႀကီးကုိ ေရလႊမ္းမုိးျခင္းအားျဖင့္ တရားစီရင္မည့္အရာကုိေနာဧအားျဖင့္ သတိေပးခဲ့ေသာ္လည္း ထုိေခတ္က လူမ်ားသည္မယုံၾကည္ၾက။ သုိ႕ေသာ္သူတုိ ့၏မယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ တရားစီရင္ျခင္းကုိ မဆီးတား နိင္ၾက။ ထုိမယုံၾကည္ သူမ်ားသည္ ေရလႊမ္းမုိးျခင္းအားျဖင့္ ေသေၾကပ်က္ဆီးၾကသည္ (၁ ေပ ၃း၁၉-၂၀)။
ဗာဗုလုန္နိင္ငံကုိအုပ္စုိးခဲ့ေသာ ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးလည္းသူ႔့ကုိယ္သူ ခ်ီးေျမႇာက္၀ါႂကြားေသာအခါ ဘုရားသခင္၏ တရား စီရင္ျခင္းကုိခံခဲ့ရသည္။ လူစင္စစ္မွ တိရစ္ၦာန္စိတ္၀င္ကာလူစုထဲမွႏွင္ထုတ္ျခင္းခံခဲ့ရေလသည္။ ေကာင္းကင္မွ အသံက- အျမင့္ဆုံးေသာ ဘုရားသခင္သည္ ေလာကီနိင္ငံကုိ အုပ္စုိး၍ေပးလုိေသာသူတုိ ့အားေပးေတာ္မူသည္ကုိ မင္းႀကီး မသိ မမွတ္မီ ကာလခုႏွစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ႏြားကဲ့သုိ ့ျမက္စားရမည္-ဟုဆုိ၏။ (ဒံံေယလ ၄း၃၂)။
ေနုဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ ဘုရားသခင္စီရင္သည့္အတုိင္း တိရစ္ၦာန္ကဲ့သုိ႔ ခုႏွစ္ႏွစ္ျဖစ္ျပီးေနာက္-အျမင့္ဆုံးေသာ ဘုရားသခင္ကုိ ေကာင္းႀကီးေပး၍ ထာ၀ရအသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားကုိ ေထာမနာျပဳ၏။ အာဏာ ေတာ္သည္ ထာ၀ရအာဏာျဖစ္၏။ နိင္ငံေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ တည္၏။ ေျမၾကီးသားအေပါင္းတုိ႕သည္ေရွ႕ေတာ္၌အဘယ္မွ်မဟုတ္ သကဲ့သို႕ ျဖစ္ၾက၏။ ေကာင္းကင္ဗုိလ္ေျခတုိ႕၌၄င္း၊ ေျမႀကီးသားတုိ႕၌၄င္း၊ အလုိေတာ္ရွိ သည့္အတုိင္း စီရင္ျပဳျပင္ေတာ္မူ၏။ လက္ေတာ္ကုိ အဘယ္သူမွ်မဆီးတားနိင္။ အဘယ္သုိ ့ျပဳ သနည္း ဟု ကုိယ္ေတာ္ကုိ ဆုိနိင္ေသာသူ မရွိ- ဟု ဘုရားသခင္၏ တန္ခုိးေတာ္ႏွင့္ အာဏာေတာ္ကုိ ၀န္ခံသြားခဲ့ပါသည္။ (ဒံေယလ၊၄း၃၄-၃၅)။
ေနဗုခဒ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကုိ ယုံၾကည္သူမဟုတ္။ သုိ႕ေသာ္ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းသည္ သူကဲ့သုိ ့ ေသာရွင္ဘုရင္ အေပၚလည္း သက္ေရာက္၍ မျငင္းဆုိနိင္ခဲ့ေခ်။ သုိ ့ျဖစ္လွ်င္မိတ္ေဆြႏွင့္ ကြ်န္ပ္သည္ အဘယ္သ႕ုိေသာသူျဖစ္၍ ဘုရား၏ တန္ခုိးေတာ္ႏွင့္ အာဏာေတာ္ကုိ ျငင္းဆုိေတာ္လွန္နိင္မည္နည္း။
ဘုရားသခင္အျပစ္မတင္မွသာ
ထာ၀ရဘုရားသည္ တေလာကလုံး၏ကတရားသူႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိရျပီ။ ထုိ ့ေၾကာင့္ထာ၀ရဘုရား၏ အျပစ္တင္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္မွသာလွ်င္ သက္သာရာ ရမွာျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက- ထာ၀ရဘုရားအျပစ္တင္ေတာ္မူျခင္းႏွင့္လြတ္၍ လွည့္စားတတ္ေသာ စိတ္သေဘာႏွင့္ကင္းစင္ေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏-ဟုဆုိထားသည္ (ဆာလံ ၃၂း၁-၂)။
ထုိ့ေၾကာင့္မိတ္ေဆြအပါအ၀င္ လူသားအားလုံးသည္ မိမိအျမင္ႏွင့္ အႀကံအစည္အားလုံးကုိ စြန္ ့လႊတ္၍ထာ၀ရဘုရား သခင္၏ အျမင္အတုိင္းျမင္ဘို႕ စီရင္ေတာ္မူခ်က္မ်ားကို သိရွိလက္ခံဘုိ ့လုိအပ္သည္။
သင္ခန္းစာ (၂)ေမးခြန္းမ်ား
၁။ အျပစ္သားမ်ားကုိ တရားစီရင္ေသာသူသည္ အဘယ္သူနည္း-------------။
၂။ တေလာကလုံးရွိ လူသားမ်ားကုိ တရားစီရင္မည့္သူသည္------------ျဖစ္သည္၊
၃။ ထာ၀ရဘုရားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ တရားသူႀကီးျဖစ္နိင္သနည္း၊ ---------။
၄။ မိတ္ေဆြသည္ တရားသူႀကီးကုိ မသိေသာ္လည္း အျပစ္က်ဴးလြန္ပါက တရားစီရင္ျခင္းခံရပါမည္ေလာ-------------။
၅။ ဗ်ာဒိတ္၂၀း၁၁-၁၂ ၌မည္သူတုိ ့တရားစီရင္ျခင္းခံရၾကသနည္း။----------။
၆။ လူသည္ ေသေသာေနာက္ မည္သည့္အရာ ခံရဦးမည္နည္း။----------------။
ရ။ ေနာဧေခတ္ လူမ်ားသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ သတိေပးျခင္းကုိမယုံၾက ေသာ္လည္း တရားစီရင္ျခင္းခၾံကသေလာ၊ -----------------။
၈။ ေနဗုခ္ေနဇာမင္းႀကီးကုိ မည္သူက တိရစ္ၦာန္ကဲ့သုိ ့ျဖစ္ေအာင္ တရား စီရင္ သနည္း။-------------------။
၉။ ေနဗုခ္ေနဇာမင္းႀကီးသည္မည္သူ.အုပ္စုိးျခင္းကုိျပန္၀န္ခံခဲ့သနည္း။---------------။
၁၀။ မိတ္ေဆြ၊ ထာ၀ရဘုရား၏တန္ခုိးေတာ္၊ အာဏာေတာ္ႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းကုိ ၀န္ခံပါသလား။---------------။
0 comments:
Post a Comment