သင္ခန္းစာ (၈)
တိရစၦာန္ႏွင့္ ပုိးမႊားမ်ား
သင္ခန္းစာ (ရ)၌ လူသည္ စာတန္ သားသမီး ျဖစ္ေၾကာင္း သင္ခဲ့ရျပီ။ စာတန္သားသမီး ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္စာတန္ ကဲ့သုိ ့ ေသာအက်င့္ရွိၾကသည္။ နိဂုံးလည္းစာတန္ႏွင့္အတူ ငရဲအုိင္ထဲသုိ ့သြားရမွာျဖစ္သည္။ ဆက္လက္၍လူ႕ အမ်ဳိးသည္ ဘုရားအျမင္၌ တိရစၦာန္ႏွင့္ပုိးမႊားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းသင္ၾက ရမွာျဖစ္သည္။
တိရစၦာန္ျဖစ္
လူသည္ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအဟုတ္ႀကီးထင္မွတ္တတ္ေသာ္လည္းဘုရားသခင္ေရွ႕ လူမဟုတ္။ တိရစ္ၦာန္မွ်သာျဖစ္သည္၊ သင္ခန္းစာ (၃)ကလူသည္ကုိယ္ခႏ္ၶာစိတ္ ၀ိညာဥ္ သုံးပုိင္း အသက္ရွင္လွုပ္ရွားမွသာလွ်င္ဘုရားသခင္အျမင္က လူျဖစ္ေၾကာင္း သင္ခဲ ့ရျပီ။ သုိ ့ ေသာ္ ကုိယ္ခႏၶာ စိတ္ သာ အသက္ရွင္ေသာသူသည္ တိရစ္ၦာန္္ျဖစ္သည္၊ ထုိ ့ေၾကာင့္ သုတၱံ ဆရာက- အကယ္စင္စစ္ငါသည္လူမဟုတ္၊ တိရစၦာန္ ျဖစ္၏၊ လူဥာဏ္ႏွင့္မျပည့္စုံဟုဆုိသည္ (သုတၱံ၊ ၃၀း၂)။
ေခြးျဖစ္သည္
ေခြးသည္မိမိအန္ဖတ္ကုိျပန္၍စားတတ္သည္ (၂ ေပ၊၂း၂၂)။ ထုိနည္းတူလူလည္းမိမိစြန္ ့ျပီးေသာအျပစ္ကုိျပန္လုပ္တတ္သည္။
၀က္ျဖစ္သည္
၀က္သည္လည္းေဆးျပီးမွရႊ႕ံတြင္လူးျပန္သည္(၂ေပ ၂း၂၂)၊ ၀က္သည္ရႊံ႕ကုိႀကဳိက္သကဲ့သုိ ့ လူသည္ ညစ္ညဴးေသာ အရာကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ထုိအရာမ်ားကိုစြန္ ့ျပီးမွျပန္က်င့္တတ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္လူသည္၀က္ကဲ့သုိ ့ျဖစ္သည္။
လူႏွင့္တိရစၦာန္ တူညီခ်က္မ်ား
(၁) ပ်က္စီးျခင္းသုိ ့ေရာက္တတ္သည္၊ ထင္ရွားေသာအရာဟူမူကား။ ပညာရွိေသာသူတုိ႕သည္ ေသတတ္ၾက၏၊ ထုိအတူ မိုက္ေသာသူႏွင့္ တိရစ္ၦာန္ သေဘာရွိေသာသူတုို ့သည္ပ်က္စီးျခင္းသုိ ့ေရာက္၍မိမိတုိ႕ ဥစ္ၥာကုိသူတပါးတုိ ့အားခ်န္ ထား ၾက၏- (ဆာလံ ၄၉း၁၀)။ တိရစ္ၦာန္သည္ ေသဆံုး၍ပ်က္ စီး ျခင္းသုိ ့ေရာက္ သကဲ့သုိ ့ လူသည္လည္း ေသ ဆုံး၍ပ်က္စီးျခင္း သုိ ့ ေရာက္တတ္သည္၊
(၂) လူမည္သည္ ကားမိမိ ဥာဏ္အား ျဖင့္တိရစၦာန္ကဲ့သုိ ့ျဖစ္၏ (ေယရမိ ၅၁း၁ရ)။ လူသည္ ကုိယ္ကုိယ္ ကုိဥာဏ္ေကာင္း သည္ဟု ထင္တတ္ ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ေရွ ့၌တိရစၦာန္ဥာဏ္မွ်သာရွိသည္။ တိရစၦာန္ မ်ားသည္စားေသာက္ဘုိ ့ရန္သာ စဥ္းစားသကဲ့သုိ ့လူသည္လည္းစားေသာက္ဘုိ ့သာစဥ္းစားတတ္သည္။ တိရစၦာန္ မ်ား သည္ကုိယ္က်ဳိးကုိသာၾကည့္တတ္ သကဲ့သုိ ့လူသည္လည္း ကုိယ္က်ဳိး ကုိသာ ၾကည့္တတ္သည္။
(၃)တိရစ္ၦာန္္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကုိမကုိးကြယ္ၾက။အစာစား ေသာအခါ ၌လည္းေက်းဇူး ေတာ္မခ်ီးမြမ္းၾက။သူတုိ ့ ကုိ ဖန္ဆင္းေသာ အရွင္ကုိ မသိၾက။ ထုိနည္း တူလူလည္းမိမိဖန္ဆင္းရွင္ကုိမသိၾက။ ထာ၀ရဘုရား ကုိကုိး ကြယ္ျခင္း။ ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းျခင္းမျပဳၾက။ ကုိးကြယ္ေသာသူမ်ားလည္းဟန္ျပသာ လွ်င္ကုိးကြယ္ၾကသည္။ စိတ္ႏွလုံးမူကားဘုရားသခင္ႏွင့္ေ၀းလွ၏ (မ၊၁၅းရ-၉)။
ဗာဗုလုန္ရွင္ဘုရင္ေနဗုခ္ေနဇာသည္ ဘုရားသခင္၏ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးလ်က္ ဘ၀င္ျမင့္ေသာအခါထာ၀ရ ဘုရားက တိရစ္ၦာန္စိတ္ေပါက္ေစလ်က္တိရစ္ၦာန္ကဲ့သုိ ့ေတာထဲ၌ခုႏွစ္ႏွစ္ေနရသည္။ ခုႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ေသာအခါ ထာ၀ရဘုရားကုိျပန္လည္ခ်ီးမြမ္း၍လူစိတ္ျပန္၀င္ကာ လူစုထဲ၌အာဏာ ျပန္ လည္တည္ျမဲ သည္ (ဒံေယလ ၄း၂၈-၃ရ)။ ထုိသုိ ့ ဘုရား သခင္ ျဖစ္ေစျခင္းမွာ လူ သည္တိရစၦာန္္ ကဲ့သုိ ့ျဖစ္၍ဘုရားသခင္ကုိ ကုိးကြယ္ခ်ီးမြမ္း မွသာလူျဖစ္ေၾကာင္းသိေစဘုိ ့ရန္ျဖစ္သည္။
ပုိးမႊားမွ်သာ
လူသည္ တိရစၦာန္္ကဲ့သုိ ့ျဖစ္သည္သာမကဘုရားအျမင္ပုိးမႊားး မွ်သာျဖစ္ ေၾကာင္းကုိက်မ္းစာအားျဖင့္သိရွိရသည္၊ က်မ္းစာက- သုိ႔ျဖစ္၍ လူူသည္ ဘုရား သခင္ေရွ႕၌ ကုသုိလ္ကုိအဘယ္သုိ႕ရနိင္သနည္း၊ လူမိန္းမ ဘြားျမင္ ေသာ သူသည္ အဘယ္သုိ႕သန္ ့ရွင္းနိင္ သနည္း၊ လေသာ္လည္းအလင္း မရွိ။ ၾကယ္ေသာ္လည္းေရွ ့ေတာ္၌မျဖဴစင္။ ထုိမွ်မကတီေကာင္ ျဖစ္ေသာလူ၊ ပုိးရြ ျဖစ္ေသာလူသားကုိ အဘယ္ ဆုိဘြယ္ရာ ရွိသနည္း(ေယာဘ ၊၂၅း၄-၆)။
တီေကာင္
လူသည္ဘုရားသခင္ေရွ႕၌တီေကာင္ျဖစ္သည္၊လူႏွင့္တီေကာင္ တူညီေသာ အခ်က္မ်ားမွာ-
(၁) ရြံစရာေကာင္းျခင္း။ တီေကာင္သည္ ရြံစရာေကာင္းသကဲ့သုိ ့လူသည္ ဘုရားသခင္ေရွ ့ရြံစရာေကာင္းသည္၊ တီေကာင္ကမိတ္ေဆြထံ မိမိအသက္စြန္ ့ လ်က္စား ဘုိ ့ရန္ေသာ္၄င္း၊ ေစခုိင္းဘုိ ့ရန္ေသာ္၄င္း၊ ဆက္ကပ္ပါက မိတ္ေဆြ လက္ခံနိင္ပါမည္ေလာ။ ထုိနည္းတူရြံစရာေကာင္းေသာ လူသားမ်ား၏ ဆက္ကပ္ ျခင္းကုိဘုရားသခင္ႏွစ္သက္လက္ခံေတာ္မမူ။
(၂) ေျမၾကီး ကုိၾကဳိက္ ႏွစ္သက္၊ တီေကာင္သည္ ေျမႀကီးကုိႀကိဳက္ႏွစ္သက္၍ ေျမၾကီးကုိသာ စားသကဲ့သုိ ့လူသည္လည္း ေကာင္းကင္ အရာထက္ ေျမၾကီးအရာ ကုိသာ စဲြလန္း ႏွစ္သက္သည္။
(၃) ေျမၾကီးသာရွိ၊ တီေကာင္၏၀မ္းထဲ၌ေျမႀကီးသာ ရွိသကဲ့လူ၏ စိတ္ႏွလုံး ထဲ၌လည္းေျမႀကီးအရာသာရွိသည္။
(၄) ေျမႀကီးထဲ၌ေန၊ တီေကာင္သည္ ေျမထဲ၌ေနသကဲ့သုိ ့လူသည္လည္း ေျမႀကီး အရာ ထဲ၌သာေပ်ာ္ေမြ ့သည္။
(၅) မည္သူကုိမွ်မနိင္၊ တီေကာင္သည္မည္သူ ့ကုိမွ်မနိင္သကဲ့သုိ ့လူသည္လည္း စာတန္၊ အျပစ္၊အနာေရာဂါ၊ ေသျခင္းတုိ ့ကုိမနိင္။
ပုိးရြ
ပုိးရြသည္ေလာက္ေကာင္မ်ားကုိဆုိလုိသည္။ေလာက္ေကာင္ႏွင့္လူ တူညီေသာ အခ်က္မ်ား။
(၁) ပုိးရြသည္ရြံစရာေကာင္းသကဲ့သုိ ့လူလည္းရြံစရာေကာင္းသည္။
(၂) ပုိးရြသည္ အ ပုပ္ အနံ ့မ်ား ႀကဳိက္ သကဲ့သုိ ့ လူလည္းမေကာင္းေသာ ဒုစရုိက္ အျပစ္မ်ားကုိႀကဳိက္ႏွစ္သက္သည္။
(၃) ပုိးရြသည္ညစ္ညဴးေသာေနရာ၌ေနသကဲ့သုိ ့လူသည္ဒုစရုိက္ႏွင့္ ညစ္ညဴး ေသာေနရာ၌ေပ်ာ္ေမြ ့တတ္သည္၊ ဘုရားတရား ေျပာဆုိေသာ ေနရာ၌မေပ်ာ္တတ္၊
(၄) ပုိးရြ၏အထဲ၌ရြံစရာ သာ ရွိသကဲ့သုိ ့ လူ၌စိတ္ႏွလုံးသည္အလြန္ရြံစရာ ေကာင္းသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ မိတ္ေဆြသည္အရပ္ရွည္ပါက တီေကာင္ ရွည္ရွည္၊ ပုိးရြရွည္ရွည္ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြသည္၀ပါက ပုိးရြ၀၀၊ တီေကာင္၀၀ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြသည္ ပိန္ပါက တီပိန္ေလာက္ပိန္ ျဖစ္သည္၊ တီေကာင္ႏွင့္ပုိးရြသည္ လူအတြက္အသုံးမ၀င္သကဲ့သုိ့လူသည္လည္း ဘုရားသခင္အတြက္အသုံးမ၀င္ေခ်၊ သုိ ့ေသာ္ လူသည္ မိမိ အေျခအေနကုိမသိေသာေၾကာင့္ဘုရားသခင္ထံ၌ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းျခင္းအားျဖင့္ မ်က္ႏွာရဘုိ ့ ႀကဳိးစားတတ္ႀကသည္။
သင္ခန္းစာ (၈) မွေမးခြန္းမ်ား
၁။ ကုိယ္ခႏ္ၶာႏွင့္စိတ္သာအသက္ရွင္လွဴပ္ရွားေသာသူသည္လူ ျဖစ္သေလာ တိရစ္ၦာန္္ျဖစ္သေလာ။ --------------------------
၂။ ေခြးသည္မိမိအံဖတ္ကုိျပန္စားတတ္သကဲ့သုိ ့လူသည္ဘာလုပ္တတ္ သနည္း။---------------------
၃။ ၀က္သည္ရႊ႕ံကုိႀကဳိက္သကဲ့သုိ ့လူသည္ဘယ္အရာ ကုိႀကဳိက္ သနည္း။----------------------
၄။ သုတ္ၱံ ၃၀း၂။သုတ္ၱံဆရာက သူသည္ဘာဥာဏ္ႏွင့္မျပည့္စုံဟုဆုိသနည္း။ ------------------
၅။ တိရစ္ၦာန္မ်ားသည္ဘုရားသခင္ကုိကုိးကြယ္တတ္သေလာ။------------
၆။ ေနဗုခ္ေနဇာသည္မည္သူကုိခ်ီးမြမ္းမွလူ ့စိတ္ျပန္၀င္လာသနည္း။ --------------------------
ရ။ တီေကာင္ႏွင့္လူႀကဳိက္ေသာအရာသည္အဘယ္အရာနည္း။-----------
၈။ တီေကာင္ႏွင့္လူအထဲ၌မည္သည့္အရာသာရွိသနည္း။-----------------
၉။ ပုိးရြႏွင့္လူ၌တူညီခ်က္မ်ားကုိေဖၚျပပါ။---------------------------------------------------------------------------
၁၀။ မိတ္ေဆြသည္ဘုရားသခင္ေရွ ့၌ တီေကာင္ႏွင့္ေလာက္ေကာင္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသလား။-----------------------------
0 comments:
Post a Comment