သင္ခန္းစာ (၅)
က်ဴးလြန္ေသာအျပစ္
သင္ခန္းစာ (၄)၌ ေမြးရာပါအျပစ္အေၾကာင္း သိရွိ ခဲ့ရျပီ။ယခုေမြးရာပါ အျပစ္၏ အသီးအပြင့္ျဖစ္ေသာ က်ဴးလြန္ေသာ အျပစ္ အေၾကာင္းကုိ ေလ့လာရမွာျဖစ္သည္။
အသီးအပြင့္ သခင္ေယရွုက-အသီးအားျဖင့္အပင္၏သေဘာကုိထင္ရွား သည္ ျဖစ္၍အသီးေကာင္းလွ်င္ အပင္ေကာင္းသည္ဟု ဆုိၾကေလာ့၊ အသီး မေကာင္း လွ်င္အပင္မေကာင္းဟုဆုိၾကေလာ့-ဟုဆုိထားသည္ (မႆ၊ဲ ၁၂း၃၃)။ သခင္ေယရွုေျပာ သကဲ့သုိ ့ပင္သစ္သီး ေကာင္း မေကာင္း သည္ အပင္ႏွင့္ ဆုိင္သည္။ အပင္ေကာင္းလွ်င္ အသီးေကာင္း၍ အပင္မေကာင္းလွ်င္ အသီး မေကာင္းေခ်။ အပင္ မေကာင္း ျခင္းသည္လည္း အမ်ဳိးမေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မ်ဳိးေကာင္းလွ်င္အပင္ေကာင္းသည္။ အပင္ေကာင္းလွ်င္ အသီးေကာင္း သည္။ ထုိ ့ ေၾကာင့္ အသီးသည္ အဓိကမဟုတ္။ မ်ိဳးသုိ ့မဟုတ္ အပင္သည္အဓိက ျဖစ္သည္၊
လူ၌လည္း ေမြးရာပါအျပစ္သည္ မ်ဳိးႏွင့္တူသည္။ ေမြးရာပါအျပစ္ ရွိေသာ အျပစ္သားသည္ အပင္ႏွင့္တူသည္။ အျပစ္သား က်ဴးလြန္ေသာ အျပစ္သည္ အသီးႏွင့္တူသည္။ က်ဴးလြန္ေသာအျပစ္ကုိ လူတုိင္းကနားလည္ ၾကသည္။ လူ ့အသက္ကုိသတ္ျခင္း၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္း၊ မတရားေသာေမထုန္၌ မွီ၀ဲျခင္း၊ သူ ့မယားကုိျပစ္မွားျခင္း၊ ခုိးျခင္း၊ လိမ္ညာျခင္း၊ မတရားသျဖင့္ က်င့္ျခင္း၊စိတ္ဆုိးျခင္း၊ စိတ္တုိျခင္း၊ စိတ္ေကာက္ျခင္း၊ သူတပါးကုိအျမင္ကပ္ျခင္း၊ မတရား စီးပြါးကုိ တပ္မက္ျခင္း၊ မမွန္ေသာ သက္ေသကုိ ခံျခင္း၊ ေလာဘ လြန္က်ဴးျခင္း၊ မနာလုိျခင္း၊ မုန္းတီးျခင္း၊ အတင္းေျပာျခင္း၊ စေသာ အျပစ္သားမ်ားမွ ထြက္လာေသာ မေကာင္းမွုမွန္သမွ်သည္ က်ဴးလြန္ ေသာ အျပစ္ျဖစ္သည္။ ထုိအျပစ္မ်ားသည္ လူလူခ်င္းအေပၚျပစ္မွားေသာ အျပစ္မ်ားျဖစ္ ေသာေၾကာင့္လူ၏ အျမင္၌ အလြန္အျပစ္ၾကီးသည္။
အသီးေၾကာင့္မဟုတ္မ်ဳိးေၾကာင့္
သရက္ပင္သည္သရက္သီးသီးေသာေၾကာင့္သရက္ပင္ျဖစ္သည္မဟုတ္။ သရက္မ်ဳိးမွေပါက္ေသာေၾကာင့္ သရက္ပင္ျဖစ္သည္။ သရက္သီးသီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မသီးသည္ျဖစ္ေစ၊သရက္မ်ဳိးမွေပါက္ေသာေၾကာင့္သရက္ပင္ျဖစ္သည္။ သရက္သီး မသီးေသာ သရက္ပင္ သည္ ရာခုိင္ႏွုန္းအျပည့္သရက္ပင္ျဖစ္သည္။သရက္သီး သီးေသာ သရက္ပင္သည္ ပုိ၍သရက္ပင္ျဖစ္သည္ မဟုတ္။
ထုိ ့နည္းတူ လူသည္ က်ဴးလြန္ေသာ အျပစ္လုပ္ေသာေၾကာင့္ အျပစ္သား ျဖစ္သည္ မဟုတ္။ အျပစ္မ်ဳိးမွ ေပါက္ဘြားလာ ေသာ ေၾကာင့္အျပစ္သား ျဖစ္ ရသည္။ လူတုိင္း ထင္မွတ္တတ္ သည္မွာလူသည္ က်ဴးလြန္ေသာအျပစ္ေၾကာင့္အ ျပစ္သား ျဖစ္ရသည္ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္အျပစ္သား မျဖစ္ဘုိ ့အျပစ္မက်ဴးလြန္ရန္ ခ်ဳပ္တီး ၾကသည္။ ထုိသုိ ့ခ်ဳပ္တီးရန္လည္း တုိက္တြန္း ေဟာေျပာ သြန္သင္ၾကသည္။
မျဖစ္နုိင္ ဒုစရုိက္အျပစ္ ခ်ဳပ္တီးျခင္းသည္ေကာင္းပါသည္။ သုိ ့ေသာ္အျပစ္သား သည္ ဒုစရုိက္အျပစ္ ကုိခ်ဳပ္တီးနိင္သည္ မဟုတ္။ လူေရွ႕ခ်ဳပ္တီးနိင္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ေရွ႔အျပစ္က်ဴးလြန္လ်က္ပင္ရွိသည္၊ က်မ္းစာက-အဲသေယာပိ (လူမဲ)သည္ မိမိအေရ၏ အဆင္း ကုိ၄င္း။ က်ားသစ္သည္မိမိအကြက္ အၾကား တုိ၄င္း၊ ေျပာင္းလဲနိင္သေလာ၊ ေျပာင္းလဲ နိင္လွ်င္ ဒုစရုိက္ကုိျပဳ ေလ့ရွိေသာသူတုိ ့သည္ သုစရုိက္ကုိ ျပဳျခင္းငွါတတ္နိင္ၾကလိမ့္မည္- ဟုဆုိထားပါသည္ (ေယရမိ၊၁၃း၂၃)။ထုိ ့ေၾကာင့္မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ သုစရုိက္တည္း ဟူေသာ ေကာင္းမွုျပဳနိင္ဘုိ ့ရန္မွာ အဲသေယာပိတည္းဟူေသာ အသားမဲ လူမ်ဳိး အေရ အဆင္းေျပာင္းရမည္။ က်ားသစ္လည္းမိမိအကြက္ အဆင္းေျပာင္းရမည္။ အဲသေယာပိလူသည္ မိမိအေရအဆင္းကုိ မေျပာင္းနိင္။ က်ားသစ္သည္လည္း မိမိအကြက္အၾကားကုိ မေျပာင္း နိင္။ ထုိ ့ေၾကာင့္မိတ္ေဆြႏွင့္ ကြ်န္ပ္လည္း အက်င့္ မေျပာင္းနိင္၊ဘုရားသခင္ေရွ့႔ကုသုိလ္မလုပ္နိင္ၾက။
ညစ္ေသာအ၀တ္ လူ႕အျမင္၌ ေကာင္းသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဘုရားအျမင္၌ မေကာင္းေသာအရာမ်ားစြာ ရွိသည္ မိတ္ေဆြ အေနျဖင့္ မိမိအက်င့္ကုိ ႏွစ္သက္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ အေနျဖင့္ အလြန္ရြံရွာသည္၊ က်မ္းစာက- အကြ်န္ပ္တုိ ့ရွိသမွ်သည္ စင္ၾကယ္ ျခင္း မရွိပါ၊ ျပဳဘူးသမွ်ေသာကုသုိလ္ေကာင္းမွုတုိ ့သည္ ညစ္ေသာ အ၀တ္ႏွင့္တူၾကပါ၏- ဟုဆုိထားပါသည္ (ေဟရွာ ၆၄း၆)။
အထက္ပါက်မ္းပုိဒ္အရကုသုိလ္ေကာင္းမွုမ်ားပင္လွ်င္ရံြစရာေကာင္းေသာညစ္ေသာ အ၀တ္ႏွင့္တူသည္။ လူ ့အျမင္၌ ကုသုိလ္ ေကာင္းမွုသည္ေကာင္းပါသည္။ သုိ ့ေသာ္ အျပစ္သားျပဳေသာကုသုိလ္ေကာင္းမွုကုိဘုရားသခင္ရြံရွာသည္။အဘယ္ေၾကာင့္ နည္း ဟူမူကား လူသည္ ညစ္ညဴးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသည္ဘုရားသခင္ ေရွ႕၌ အႏူေရာဂါသည္လုိ ညစ္ညဴးသည္။ အနူေရာဂါသည္ သုပ္ေပးေသာ လက္ဖက္သုပ္ကုိ မိတ္ေဆြစားခ်င္ ပါမည္ေလာ။ မည္မွ်ပင္ေကာင္းေသာလက္ဖက္၊ ပဲ၊ႏွမ္း၊ပုဇြန္ ေျခာက္မ်ားသုံး ေသာ္လည္း မိတ္ေဆြ စားခ်င္မည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား လက္ဖက္သုပ္ေကာင္းေသာ္လည္း သုပ္ေပးသူမသန္ ့ရွင္းေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ ့ နည္းတူ မိတ္ေဆြ၏ကုသုိလ္ ေကာင္းမွုမ်ားသည္ ေကာင္းပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ မိတ္ေဆြသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ မသန္ ့ရွင္းေသာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြ၏ ကုသုိလ္ေကာင္းမွုမ်ားလည္း ညစ္ညဴးသည္။ သန္ ့ရွင္းျခင္းမရွိ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ ၌႔ ကုသုိလ္အားျဖင့္ မ်က္ႏွာမရနိင္ေခ်။
အျပစ္မရွိဟုထင္တတ္ လူသည္ အေမွာင္သားျဖစ္၍ အေမွာင္ထဲ၌ေနေသာေၾကာင့္မိမိအျပစ္ကုိ မျမင္တတ္ေခ်။ တခါတုန္းက- မွားယြင္းျခင္းအမွုကုိ ျပဳလ်က္ ေနေသာ မိန္းမ တေယာက္ကုိ ေတြ ့လွ်င္က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ဖရိရွဲတုိ ့သည္ ေခၚ၍ အလယ္ ၌ ထားျပီးမွ အရွင္ဘုရား ထုိမိန္းမသည္ မွားယြင္းျခင္းအမွုကုိ ျပဳစဥ္တြင္ ပင္ ေတြ ့မိပါသည္။ ထုိသုိ ့ေသာမိန္းမကုိ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ရမည္ဟု ေမာေရွသည္ အကြ်န္ပ္တုိ ့အား ပညတ္တရား၌ စီရင္ထုံးဖဲြ ့ပါျပီ။ သုိ႕ရာ တြင္ကုိယ္ေတာ္သည္အဘယ္သုိ ့မိန္ ့ေတာ္မူမည္နည္းဟု ေလွ်ာက္ၾက ၏။
ေယရွုသည္ေအာက္သုိ ့ငုံ ့လ်က္လက္ညဳိးေတာ္ႏွင့္ ေျမ၌ေရး သား၍ ေနေတာ္မူူ၏။ ထုိသူတုိ ့သည္ အထပ္ထပ္ေမး ေလွ်ာက္ ၾကေသာ အခါ ကုိယ္ကုိလွန္ေတာ္မူ၍ သင္တုိ ့တြင္အျပစ္ ကင္းေသာသူသည္ ေရွးဦးစြာ ေက်ာက္ခဲႏွင့္ပစ္ေစ ဟု မိန္ ့ေတာ္မူျပီးမွ တဖန္ေအာက္သုိ႕ ငုံ႕၍ေျမ၌ေရးသားေတာ္မူျပန္၏။ ထုိသူတုိ ့သည္ၾကားရလွ်င္မိမိတုိ ့စိတ္ ႏွလုံးသည္မိမိတုိ ့အျပစ္ကုိေဖၚျပသျဖင့္ အသက္ႀကီး ေသာသူမွစ၍ အငယ္ဆုံးေသာသူတုိင္ေအာင္ တေယာက္ ေနာက္တေယာက္ ထြက္သြား ၾက၏၊(ေယာ ၈း၃-၉)။
က်မ္းျပဳဆရာႏွင့္ဖရိရွဲမ်ားသည္အစ၌ မိမိတုိ ့အျပစ္ကုိမျမင္။ အမ်ဳိးသမီး၏။ အျပစ္ကုိသာ ျမင္ၾကသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သခင္ေယရွုထံ အမ်ဳိးသမီးကုိ တရားစဲြၾကသည္။ သူတပါး၏အျပစ္ကုိ ျမင္ေနခ်ိန္တြင္ ကုိယ့္အျပစ္ကုိမျမင္နိင္ေခ်။ ထုိနည္းတူ မိတ္ေဆြသည္ ကုိယ့္အျပစ္ကုိ မျမင္နိင္ဘဲရိွေနပါသလား။ သုိ ့ေသာ္ သခင္ေယရွု၏စကားေၾကာင့္ မိမိတုိ ့အျပစ္ကုိ ျမင္၍ထုိမိန္းမကုိ အျပစ္မျမင္ ေတာ့ဘဲ ထြက္ခြါသြားၾကသည္။ ထုိသူအေပါင္းတုိ ့သည္ အလာ၌အျပစ္မရွိဟု ထင္မွတ္ၾက ေသာ္လည္း သခင္ေယရွုထံမွ အျပန္တြင္မိမိတုိ ့ အျပစ္မ်ားကုိ သိျမင္လ်က္ျပန္သြားၾကသည္။ မိတ္ေဆြလည္း သခင္ေယရွုႏွင့္ ေတြ႕ပါက မိမိအျပစ္ကုိျမင္လာမွာျဖစ္သည္။
ေကာင္းေသာအက်င့္က်င့္သူ လူ ထင္မွတ္တတ္သည္မွာ ေလာက လူတုိ့အထဲ၌ေကာင္းေသာ အက်င့္က်င့္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းရွိမည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သုိ ့ ေသာ္ က်မ္းစာက အတိအလင္း ေဖၚျပသည္မွာ- ေကာင္းေသာအမွုကုိျပဳေသာသူ မရွိ။ နားလည္ေသာသူ၊ ဘုရားသခင္ကုိ ရွာေသာသူ တစုံတေယာက္ ရွိသည္မရွိ သည္ကုိ သိျမင္ျခင္းငွာ ထာ၀ရဘုရားသည္ ေကာင္းကင္ေပၚက လူသား တုိ ့ကုိငုံ၍ၾကည့္ရွုေတာ္မူ၏။ လူအေပါင္းတုိ႕သည္ လမ္းလြဲၾကျပီ။ တညီတညြတ္တည္း ေဆြးေျမ႕ယုိယြင္းျခင္းရွိၾက၏။ ေကာင္းေသာ အက်င့္ ကုိက်င့္ေသာသူမရွိ၊ တေယာက္မွ်မရွိ-ဟုဆုိထားသည္(ဆာလံ ၁၄း၂-၃)။
လူအျမင္၌ ေကာင္းေသာသူ၊အက်င့္ေကာင္းေသာသူရွိနိင္ေသာ္လည္း ထာ၀ရဘုရားအျမင္၌ တေယာက္မွ် ေကာင္းေသာအက်င့္ က်င့္ေသာသူ မရွိဟု ဆုိထား သည္။ တေယာက္မွ်မရွိဟု အတိအလင္း ေဖၚျပထားသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ နည္းဟူမူကားလူသည္ေမြးစကပင္ အျပစ္သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အျပစ္သား သည္ အျပစ္လုပ္ဘုိ ့ရန္ေမြးဘြားသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္အျပစ္သာ လုပ္တတ္သည္။
လူတုိင္းထင္မွတ္တတ္သည္မွာ လူသည္အေကာင္းႏွင့္ေမြးေသာ္လည္း ႀကီးလာေသာအခါ ပတ္၀န္းက်င္ ေၾကာင့္ အေပါင္း အသင္းေၾကာင့္ အက်င့္ပ်က္ သည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သုိ ့ေသာ္ မည္သည့္အရာမဆုိ အမ်ဳိးလုိက္ေၾကာင္းေတြ႕ ရသည္။ ဥပမာ၊ ေခြးသည္ ေဟာင္ဘုိ ့ေမြးသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ေခြးေဟာင္လွ်င္ အံ့ၾသစရာမရွိ။ ဘဲသည္ေရကူးဘုိ႔ေမြးသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ဘဲေရးကူးလွ်င္ထူးဆန္း သည္ မဟုတ္။ ၾကက္ဖသည္ တြန္ဘုိ ့ေမြးသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ၾကက္ဖသည္ သင္ေပး စရာမလုိဘဲႀကီးလာေသာအခါ တြန္တတ္သည္။
ထုိ ့နည္းတူ လူသည္လည္း အျပစ္ လုပ္ဘုိ ့ ေမြးဘြားသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ႀကီး လာေသာအခါ သင္ေပးစရာ မလုိဘဲ အျပစ္မ်ဳိးစုံ လုပ္တတ္သည္။ အျပစ္လုပ္နည္း သင္တန္းမတက္ဘဲအျပစ္ လုပ္တတ္ၾကသည္။ ခုိးနည္း၊သတ္နည္း၊မုသာေျပာနည္း သင္တန္းမရွိပါ။ လူတုိင္း လုပ္တတ္ၾကသည္။ ထုိသုိ ့အျပစ္လုပ္တတ္ဘုိ ့ရန္ေမြးဘြား ၾကသည္။
ထုိအရာကုိသိေသာဒါ၀ိဒ္မင္းႀကီးက-အကြ်န္ပ္သည္ေမြးစကပင္ အျပစ္ပါလ်က္ရွိပါ၏။ အမိ၀မ္းမွာပဋိသေႏ္ၶယူစဥ္ပင္ အျပစ္စဲြပါ၏- ဟုဆုိထားသည္ (ဆာလံ၊၅၁း၅)၊။ ေမြးစ၌ ထုိအျပစ္သေဘာသည္ မထင္ရွားေသး။ ႀကီးလာေသာအခါမွထင္ရွားလာသည္။ သစ္ပင္မ်ားလည္း ေပါက္ခါစ၌ မသီးတတ္။ သုိ ့ေသာ္ႀကီးရင့္လာေသာအခါမွ သီးတတ္ၾကသည္။ မသိေသာသူမ်ားအတြက္ အသီးသီးမွသာ အပင္၏သေဘာကုိ သိရၾကသည္။ အမ်ဳိးနားလည္သူအတြက္ ေပါက္စကပင္မည္သည့္ အသီးမ်ဳိးသီးမည္ကုိ နားလည္နိင္သည္။
ဘုရားသခင္သည္ လူ၏သေဘာကုိ ေမြးစကပင္ နားလည္ေသာေၾကာင့္ မည္ကဲ့သုိ ့ေသာ အက်င့္ကုိ က်င့္မည္ ဟူေသာ အရာ ကုိ သိႏွင့္ျပီးသားျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္အဘယ္သူမွ် ဘုရားသခင္ေရွ့ေတာ္၌ေျဖာင့္မတ္ေသာသူမရွိ- ျခားနားျခင္း အလွ်င္းမရွိ။ လူအေပါင္းတုိ ့ သည္ ဒုစရုိက္အျပစ္ကုိျပဳ၍ ဘုရားသခင္၏ ေရွ ့ေတာ္၌အသေရပ်က္ၾကျပီ (ေရာ၊ ၃း၂၃)။
သင္ခန္းစာ (၅) ေမးခြန္းမ်ား
၁။ အပင္၏သေဘာကုိမည္သည့္အရာျဖင့္သိရသနည္း။--------------
၂။ အပင္ေကာင္းလွ်င္--------------ေကာင္းသည္။
၃။ ေမြးရာပါအျပစ္သည္မ်ဳိးႏွင့္တူ၍က်ဴးလြန္ေသာအျပစ္သည္----------ႏွင့္တူသည္။
၄။ လူသည္ဒုစရုိက္ျပစ္လုပ္ေသာေၾကာင့္အျပစ္သားျဖစ္သေလာ။ အျပစ္သားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျပစ္လုပ္သေလာ။-----------------
၅။ က်ားသစ္သည္အကြက္အၾကားေျပာင္းနိင္မွ လူသည္ ------------- မလုပ္ဘဲေနနိင္မည္။
၆။ လူ၏ေကာင္းမွုကုသိုလ္သည္ဘုရားေရွ႕၌ -------------ကဲ့သုိ ့ျဖစ္သည္။
ရ။ ဖါရိရွဲႏွင့္က်မ္းျပဳဆရာတုိ ့သည္အဘယ့္ေၾကာင့္မွားယြင္းေသာမိန္းမ၏ အျပစ္ကုိသာျမင္သနည္း။--------------
၈။ ဘုရားသခင္အျမင္၌ ေကာင္းေသာအက်င့္ကုိက်င့္ေသာသူ -----------မွ်မရွိ။
၉။ လူသည္ေကာင္းေသာအက်င့္က်င့္ဘုိ ့ေမြးသေလာ၊မေကာင္းေသာ အက်င့္က်င့္ ဘုိ႕ ေမြးသေလာ။ --------------------
၁၀။ လူသည္မည္သည့္အရြယ္မွစ၍အျပစ္သားျဖစ္သနည္း။ ----------------
0 comments:
Post a Comment