ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း

သင္ခန္းစာ အမွတ္ (၁၁)

“နိဒန္း”

            ဤေလာကႀကီးတြင္ သမၼာက်မ္းစာကို ေစ့စပ္ေသခ်ာစြာ ပိုင္းျခားနားလည္လိုေသာ ဓမၼပညာရွင္မ်ားအတြက္ “ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း” သည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ထက္သာ၍ အေရးႀကီးလွ်က္ရွိေၾကာင္း နားလည္သေဘာ ေပါက္ၾကေပလိမ့္မည္။

သင္ခန္းစာအေရးႀကီးပုံ (Importamce of this lesson)

            ကမၻာေပၚရွိဘာသာေရးဆိုင္ရာ ဂိုဏ္းဃနမ်ားႏွင့္ အသင္းေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔သည္ စစ္္မွန္ေသာ သမၼာတ ရားႏွင့္ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းတို႔ကို သိကၽြမ္းပိုင္ဆိုင္ထားလွ်က္ရွိေၾကာင္း အတိအလင္းေၾကျငာသည္။ ဤဘာသာရပ္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သမၼာက်မ္းစာထက္ ပိုမိုရွင္းလင္းလြယ္ကူစြာ တင္ျပႏိုင္ေသာ စာေပက်မ္းဂန္ မ်ားလည္းမရွိေပ။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ စာတန္မာနတ္သည္ ဧ၀ံေဂလိတရား၏အလင္းကို မ်က္ကြယ္ျပဳလ်က္ ႀကီးမားေသာ ႐ႈပ္ေထြးမႈကိုဖန္တီးရန္အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လွ်က္ရွိ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဤဘာသာႏွင့္စပ္ ဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို တိက်မွန္ကန္စြာပိုင္းျခား၍ အႂကြင္းမဲ့နားလည္ သေဘာေပါက္ရန္မွာ ဤသင္ခန္းစာ၏ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သည္။

 

ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း” ကို သိနားလည္ရန္မွာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္ေစေသာ ထိုကယ္တင္ျခင္း၏ စိတ္ခ်မႈကို ၀မ္းေျမာက္စြာခံစားရမည္ကို ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပင္ျဖစ္၏။ “ယုံၾကည္ျခင္း”၌ “၀မ္းေျမာက္ျခင္း” ႏွင့္ “ၿငိမ္သက္ ျခင္း” ကိုခံစားရမည့္အေၾကာင္း၊ ဤူသင္ခန္းစာကို ေလ့လာမွတ္သားရာတြင္ ေက်ညက္ပိုင္ႏိုင္စြာ ခံယူ နားလည္ေစ ရန္ဘုရားသခင္၏ မစကူညီျခင္းကိုခံရပါေစေသာ။ “ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း” တြင္ ထင္ရွားသည့္ အဆင့္ (၆) ဆင့္ရွိသည္။

            ၁။       အသိအမွတ္ျပဳျခင္း (RECOGNITION)

(က) “ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း” သည္ “အသိအမွတ္ျပဳျခင္း” ျဖင့္အစျပဳ၍တနည္းအားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ပကတိအေျခအေနကို ဘုရားသခင္၏ ႐ႈ႕ေထာင့္မွျမင္သည့္ အတိုင္း ႐ႈျမင္သုံးသပ္ ရန္ျဖစ္သည္။

(ခ )       ေနာင္တမလြန္၌ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ဘုန္းေတာ္၀င္စား ရမည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ထာ၀ရအသက္ကို ပိုင္ဆိုင္ရရွိၾကမည့္အေၾကာင္း ယုံၾကည္သူေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တၾကသည့္ အေျခ အေနသို႔            ေရာက္ရွိႏိုင္ရန္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမရွိလွ်င္ “ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း” ကင္းမဲ့လွ်က္အခ်ည္းအႏွီး ပင္ျဖစ္ေပသည္။

ဥပမာ (၁)           ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကင္း၍ ေလလြင့္ေပ်ာက္ဆုံးေမ့ေမွ်ာလု နီးပါးျဖစ္ေစသည့္ အေျခအေနသို႔ မေရာက္မီတိုင္ေအာင္ မည္သူမွ် ကယ္တင္ျခင္းကိုမခံယူလိုၾကေပ။

ဥပမာ(၂)            အျပင္ဒုစ႐ိုက္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔၌ နစ္မြန္းလွ်က္မစင္ၾကယ္ေသာ အသက္တာျဖင့္ညစ္ညဴးစြာ အသက္ရွင္ေနေသာသူ တစ္ဦးသည္လည္း ထိုအေျခအေနဆိုးႏွင့္ မရင္ဆိုင္ရသည့္ ကာလပတ္လုံး “သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျခင္း” အမႈကိုမျပဳလိုၾကေပ။

   (ဂ)                 ဘုရားခင္၏အျမင္ကို ျငင္းပယ္တတ္ေသာ လူတို႔၏သေဘာထားမ်ား။

(၁) အျခားအျခားေသာသူမ်ားနည္းတူ မိမိသည္လည္းေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာသူ တစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း

(၂) မိမိ၏လက္ရွိပကတိ အေျခအေနမွာ သင့္ျမတ္ေလွ်ာ္ကန္သျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ရန္မလိုေပ။

(၃) မိမိအသက္ရွင္မႈမွာ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္းလွ်က္ အဘယ္အရာမွ်မလို၊ ျပည့္စုံလုံ ေလာက္ေနၿပီး။

(၄) မိမိသည္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေစရန္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ႀကိဳးစား အသက္ရွင္ေနသျဖင့္ အဘက္ဘက္တြင္ ၿပီးျပည့္စုံမႈရွိေနသည္။

(၅) မိမိထက္ အေျခအေနဆိုး၀ါးေသာ သူမ်ားရွိေသးသည္။

(၆) မိမိသည္ သမၼာက်မ္းစာမွာ ေဖာ္ျပသည့္အတိုင္းဆိုးသြမ္း မိုက္မဲျခင္းသို႔ေရာက္ေန သည့္အတိုင္းအတာအထိ မေရာက္ေသး။

(၇) ပညတၱိက်မ္း၏ အခ်ဳပ္ကိုေစာင့္ထိန္းလွ်က္ရွိ၏။

            (ဃ)                  သို႔ေပမဲ့ဘုရားသခင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ အဘယ္နည္း။

                                    (၁) “ကၽြႏု္ပ္တို႔ရွိသမွ်သည္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ျခင္း မရွိပါ။” (ေဟရွာ ၆၄း၆)

(၂) “စိတ္ႏွလုံးသည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာထက္ စဥ္းလဲတတ္၏။အလြန္ယိုယြင္းေသာ သေဘာရွိ၏။” (ေယာ၊ ၁၇း၉)

(၃) “က်မ္းစာလာသည္ကား၊ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူမရွိ၊ ေကာင္းေသာအက်င့္ကိုက်င့္ေသာ သူမရွိ၊ လူအေပါင္းတို႔သည္ လမ္းလႊဲၾက၍ တညီတၫႊတ္အသုံးမရေသာသူ ျဖစ္ၾကၿပီး။” (ေရာ ၃း၁၀-၁၂)

(၄) “ေပ်ာက္ေသာသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။” (လု ၁၉း၁၀)

(၅) “အျပစ္စီရင္ျခင္းကိုခံရ၏။” (ေယာ၊ ၃း၁၈)

(၆) “ဘုရားသခင္၏ အသက္ႏွင့္ကြာရွင္းလွ်က္ ႐ွိၾက၏။” (ဧဖက္ ၄း၁၉)

(၇) “လူအေပါင္းတို႔သည္ ဒုစ႐ိုက္ကိုျပဳ၍၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ အသေရပ်က္ၾကၿပီး”  (ေရာမ ၃း၂၃)

              (င)                  ထို႔ျပင္သမၼာက်မ္းစာ ရွိသူေတာ္စင္မ်ားက မည္ကဲ့သို႔သက္ေသခံၾကသနည္း။

            ၁။  “ဒါ၀ိဒ္” – “အကၽြႏု္ပ္သည္ ေမြးစကပင္ အျပစ္ပါလွ်က္ရွိပါ၏။ အမိ၀မ္း အထဲ  မွာအဋိသေႏၶယူစဥ္ကပင္ အျပစ္စြဲပါ၏။” (ဆာလံ ၅၁း၅)

            ၂။        “ေဟရွာယ” – “ငါသည္ညစ္ညဴးေသာ ႏႈတ္ခမ္းရွိလွ်က္၊ ညစ္ညဴးေသာႏႈတ္ခမ္းရွိ ေသာလူမ်ဳိးတြင္ ေနလွ်က္။” (ေဟ႐ွာ၊ ၆း၅)

            ၃။        “ေယရမိ” – “စိတ္ႏွလုံးသည္ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔ထက္ စဥ္းလဲတတ္၏။ အလြန္ယိုယြင္းေသာ သေဘာရွိ၏။” (ေယ၊ ၁၇း၉)

            ၄။ “ေပါလု” – “ငါ့အထဲမ်ာ ငါ့ဇာတိပကတိ၌ ေကာင္းေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုမွ် မတည္သည္ကိုငါသိ၏။” (ေရာ ၇း၁၈)

            ၅။        “ေပတ႐ု” – “အကၽြႏု္ပ္သည္ အျပစ္မ်ားေသာသူ ျဖစ္ပါ၏။ အကၽြႏု္ပ္ထံမွႂကြသြား ေတာ္မူပါ။” (လု ၅း၈)

               (စ)     သို႔ျဖစ္၍  “ကယ္တင္ျခင္း” နည္းလမ္းသည္ “အသိအမွတ္ျပဳျခင္း”မွ အစျပဳသျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ သေဘာကိုနားလည္၍၊ သမၼာက်မ္းစာ၏ သြန္သင္ေဖာ္ျပျခင္းတို႔ကို၊ ယံုၾကည္လက္ခံမွသာလွ်င္ သခင္ဘုရားႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတရားကို နားလည္ႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ သမၼာက်မ္းစာမွ လူစြမ္းေကာင္းႀကီးမ်ားပင္လွ်င္၊ မိမိကိုယ္မိမိအျပစ္ သားမ်ားဟု၀န္ခံအသိအမွတ္ျပဳၾကလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လည္း စိတ္ႏွလံုးကိုႏွိမ့္ခ်လ်က္ထိုသူေတာ္စင္မ်ားနည္းတူ၀န္ခံၾကရန္ လိုေပသည္။

၂။            ေနာင္တရျခင္း (Repentance)

               (က)   အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္

                        ၁။         ဂရိဘာသာစကား (ႀကိယာ) Metanola မွ ဘာသာျပန္ဆိုထားျခင္းျဖစ္ၿပီး “ေနာက္မွေတြ႔ သည္”၊ တနည္းအားျဖင့္ မိမိစိတ္ကူးစိတ္သန္းႏွင့္ အႀကံအစည္ရည္ရြယ္ခ်က္တို႔ကို ေျပာင္းလဲျခင္းဟူ၍ အဓိပၸါယ္သက္ ေရာက္သည္။

                        ၂။         ဂရိဘာသာစကား (နာမ္) Metanola မွလည္း စဥ္းစားၿပီးမွ (    )သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးေျပာင္းလဲျခင္း ဟုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုထားသည္။

                        ၃။         မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း (၂)မ်ိဳးစလံုး၌ ကြာဟမႈမရွိသေလာက္ျဖစ္၍၊ ဓမၼက်မ္း၌ (Change for the better) “ေကာင္းေသာ (အလားအလာရွိသည့္) အေျခအေနသို႔ ကူးေျပာင္းျခင္း” တနည္းအားျဖင့္ “အျပစ္ဒုစ႐ိုက္မွ ေရွာင္က်ဥ္ျခင္း” (a turning away from sin and evil) ဟူ၍ ထင္ရွားစြာဖြင့္ဆိုထားေၾကာင္း ေတြ႔ရ ေပသည္။

               (ခ)     သို႔ျဖစ္၍၊ ယုတၱိက်က်ဆင္ျခင္သံုးသပ္မည္ဆိုလွ်င္ “ေနာင္တရျခင္း”သည္ “ကယ္တင္ျခင္း”နည္း လမ္း၏ဒုတိယအဆင့္ (၀ါ) ဒုတိယေျခလွမ္းပင္ျဖစ္သည္။ ပထမေျခလွမ္းအေနျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိကုိယ္မိမိဘုရား သခင္၏သေဘာ၊ ဘုရားသခင္၏အျမင္အတိုင္းသံုးသပ္တတ္ဘို႔လိုသည္။ ဒုတိယေျခလွမ္းအရထိုပကတိအေျခအေန တို႔ကို၀န္ခံအသိအမွတ္ျပဳလွ်က္ထိုအေနအထားမွ ေက်ာခိုင္းေရွာင္က်ဥ္ရန္ပင္ျဖစ္သည္။

               (ဂ)     ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား “ေနာင္တရရန္”မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

                        ၁။         “သင္တို႔ရွိသမွ်လည္း၊ ေနာင္တမရလွ်င္ပ်က္စီးျခင္းသို႔ေရာက္ၾကလိမ့္မည္” (လု ၁၃း၃)

                        ၂။         “လူအေပါင္းတို႔အား ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ျမင္၍၊ ေနာင္တရၾကေလာ့ဟု ပညတ္ေတာ္မူ၏။ (တ ၁၇း၃၀)

                        ၃။         သို႔ျဖစ္၍ “ေနာင္တရျခင္း”သည္ အေလးမမူဂ႐ုမစိုက္၊ လစ္လွဴ႐ႈလ်က္ျပစ္ပါယ္ေရွာင္ရွား ၍မရေသာအခ်က္ပင္ျဖစ္ၿပီး၊ “ေနာင္တမရ”ၾကလွ်င္ မိမိတို႔သည္၊ အျပစ္ႏြံထဲ၌၊ နစ္မြန္းလ်က္ပ်က္စီး ျခင္းသို႔ဧကန္ေရာက္ၾကလိမ့္မည္။

               (ဃ)   ဘုရားသခင္သည္ လူသားအေပါင္းတို႔ေနာင္တရေစျခင္းငွာ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည္။

                        ၁။         လူအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ကိုယ္က်င့္တရားအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သိကၡာသမာဓိအားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားသူတို႔ထက္ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအရာ၌ ခိုင္ခန္႔တည္ၾကည္သည္ဟု ထင္မွတ္ ၾကၿပီး၊ “ေနာင္တရရန္” မလိုအပ္ေပဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကသည္။

                        ၂။         သို႔ရာတြင္ သမၼာက်မ္းစာက -

(လု ၃း၁၃)                      (က)      “သာ၍အျပစ္ရွိသည္မဟုတ္၊ သင္တို႔ရွိသမွ်လည္း ေနာင္တမရလွ်င္ ပ်က္စီးျခင္း သို႔ေရာက္ၾကလိမ့္မည္”

(လု ၁၇း၃၀)                    (ခ)        “ယခုမွာ ကိုယ္အျပစ္ကိုျမင္၍၊ ေနာင္တရၾကေလာ့ဟု ခပ္သိမ္းေသာ အရပ္တို႔၌ ရွိေသာ လူအေပါင္းတို႔အား ပညတ္ေတာ္မူ၏”

(၂ ေပ ၃း၉)                     (ဂ)        “ငါတို႔တြင္ အဘယ္သူမွမပ်က္စီးဘဲ၊ ရွိသမွ်တို႔သည္ ေနာင္တရေစျခင္းငွာ အလိုေတာ္ရွိ၍၊ ငါတို႔ကို သီးခံေတာ္မူ၏။”

               (င) “ေနာင္တရျခင္း”ႏွင့္ “ယံုၾကည္ျခင္း”တို႔သည္ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။

                        ၁။         သို႔ရာတြင္ “ေနာင္တရျခင္း”တစ္ခုတည္းျဖင့္ “ကယ္တင္ျခင္း”ကို မရႏိုင္သည့္ျပင္ “ခြင့္လႊတ္ျခင္း”တရားအတြက္လည္း မလံုေလာက္သည္မွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း၊ စစ္မွန္၍ ကယ္တင္ႏိုင္ေသာယံုၾကည္ျခင္းအတြက္ အဓိကက်ေသာ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ႏွင့္ ညီေသာအခ်က္တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။

(တ ၂း၄၁)          (က)      “ေနာင္တရၾက၍” “ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို”ႏွလံုးသြင္းလွ်က္ လက္ခံယံုၾကည္ေသာအားျဖင့္ “ကယ္တင္ျခင္း”ကို ရၾက၏။

(တ ၃း၁၉)          (ခ)        “ေနာင္တရ”၍ “စိတ္ေျပာင္းလဲျခင္း”သို႔ေရာက္ေစ၏။

(၁ ၂၀း၂၁)          (ဂ)        တမန္ေတာ္ရွင္ေပါလုသည္ “ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ ေနာင္တရျခင္းတရားကို၄င္း၊ သခင္ေယ႐ႈခရစ္ကို “ယံုၾကည္ျခင္းတရားကို၄င္း” ေဟာေျပာသက္ေသခံခဲ့သည္။

               (စ)     စစ္မွန္ေသာ ေနာင္တတြင္ “စိတ္သေဘာအႀကံအစည္” (Mind) “ခံစားခ်က္” (Emotion) ႏွင့္ “အလိုဆႏၵ” (Will) စသည္တို႔ပါ၀င္ေနသည္။

                        ၁။         “စိတ္သေဘာအႀကံအစည္”ကိုသ႐ုပ္ေဖာ္ျခင္း

                                                (Illustration of the Mind of Interlect)

                                    “တမန္ေတာ္ရွင္ေပတ႐ု (က ၂း၁၄-၄၀)တြင္ “ယုဒလူမ်ိဳး”တို႔ကို “ေနာင္တ”ရၾကရန္တိုက္ တြန္းေသြးေဆာင္ေသာအခါတြင္ “ခရစ္ေတာ္”အေပၚ၌ထားေသာ၄င္းတို႔၏ စိတ္သေဘာ ထားမ်ားကို ေျပာင္းလဲၾကရန္ ႏိႈးေဆာ္ျခင္း”ျဖစ္သည္။ ယုဒလူမ်ိဳးတို႔သည္၊ မာေက်ာေသာ စိတ္ႏွလံုးမ်ားျဖင့္ “သခင္ခရစ္ေတာ္”အားဘုရားကို လြန္က်ဴးစြာေျပာဆိုေသာ အေယာင္ ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးအျဖစ္ သေဘာထားၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ “ေနာင္တရၾကလွ်င္” “ခရစ္ေတာ္”ကို “ကယ္တင္ရွင္ေမရွိယ” အျဖစ္ လက္ခံၾကရန္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

               ၂။                  ခံစားခ်က္ကိုသ႐ုပ္ေဖာ္ျပျခင္း

                                    (Illustration of the emotional involvement)

(၂ေကာ ၇း၈-၁၁) (က)      “ေကာရိႏၱဳအသင္းသားမ်ားသည္ ၀ွက္ထားေသာ အျပစ္ေၾကာင့္ “ေနာင္တရ”၍ ၀မ္းနည္း ၾက၏။ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ယွဥ္ေသာ ေနာင္တစိတ္ျဖစ္သည့္အတြက္ စစ္မွန္ေသာ ေနာင္တ ျဖစ္သည္။

(မ ၁၁း၂၀) (ခ)                 “ေလ်ာ္ထားေသာ အ၀တ္ကို၀တ္၍ ျပာႏွင့္လူးေသာ အ၀တ္ စပ္ဆိုင္ေသာ “ေနာင္တ” ရျခင္းမ်ိဳးသည္ ျပင္းျပေသာ စိတ္ႏွလံုးမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားခ်က္သာျဖစ္သည္။

               ၃။                  “အလိုဆႏၵကိုသ႐ုပ္ေဖာ္ျခင္း”

                                    (Illustration of the will)

(၁သက္ ၁း၉)                   (က)      “႐ုပ္တုဆင္းတု”တို႔ကို ပစ္ပယ္၍၊ အသက္ႏွင့္ျပည့္စံုလ်က္ မွန္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကိုထမ္းေဆာင္ျခင္းအလိုဆႏၵ၏ အျပဳအမူတရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။

(က ၂၆း၁၈)                    (ခ)        “ေမွာင္မိုက္မွအလင္းသို႔ကူးေျမာက္၍၊ စာတန္၏အာဏာထဲမွ ဘုရားသခင္ထံ ေတာ္သို႔ေျပာင္းလဲျခင္း”သည္ စစ္မွန္ေသာ ေနာင္တျဖစ္၍ “အလိုဆႏၵ”၏လုပ္ ေဆာင္ျခင္းတစ္ခုကိုေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။

(လု ၁၅း၁၈-၂၀)               (ဂ)        “ေပ်ာက္ေသာသား” ကိုပုံေဆာင္ေသာသာဓကတြင္ “ေနာင္တရျခင္း”၏ လကၡဏာရပ္ (၃)မ်ိဳးစလံုးကိုပီျပင္စြာ သ႐ုပ္ေဖာ္ေဆာင္ထားေၾကာင္းေတြ႔ရမည္။

                                                ၁။         “ထိုအခါသတိရလွ်င္” (စိတ္သေဘာအႀကံအစည္)

                                                ၂။         “ငါမူကား၊ ဤျပည္၌ ေသေအာင္အငတ္ခံရ၏” (ခံစားခ်က္)

                                                ၃။         “ငါထ၍ အဘထံသြားမည္” (အလိုဆႏၵ)

မွတ္ခ်က္။                        ။ ထို႔ေၾကာင့္ “ေနာင္တရျခင္း” သည္“အျပစ္အတြက္” စိတ္ႏွလံုးေၾကကြဲရမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ၊ အျပစ္မွလႊတ္ေျမာက္ရျခင္းအတြက္ က်ိဳးပ့ဲေသာ စိတ္ႏွလံုးႏွင့္ ေနာင္တစိတ္ကို ဆိုလိုသည္။

                        (ဆ)      “ေနာင္တရျခင္း”ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔အထဲမွ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျဖစ္ေပၚေစ၏။

                        (ေရာမ ၂း၄)        ၁။         ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္သည္၊ ေနာင္တလမ္းသို႔ ေသြးေဆာင္ သည္။

                        (တ ၂း၃၇-၄၁)     ၂။         ဧ၀ံေဂလိသတင္းစကားကိုၾကားျခင္းအားျဖင့္ ေနာင္တရၾကသည္။

                                                ၃။         ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ (ဧဖက္ ၂း၈၊ ၉) (တ ၁၁း၁၈)

                                                ၄။         ဘုရားသခင္၏ သီးခံေတာ္မူျခင္းသည္၊ ေနာင္တရျခင္းသို႔ပို႔ေဆာင္၏။ (၂ေပ ၃း၁၉)

                                                ၅။         ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ကိုစစ္ေဆးျခင္း၊ ဆံုးမျခင္းျဖင့္ သူခ်စ္သမွ် ေသာသူတို႔ကိုေနာင္တရေစ၏။ (ဗ်ာဒိတ္ ၃း၁၉)

၃။         အမွန္ျဖစ္ျခင္း

            (က)      ကၽြႏု္တို႔သည္ (မိမိကိုယ္မိမိ) ဘုရားသခင္၏သေဘာကို နာခံလွ်က္ အသိအမွတ္ျပဳ၍၊ ျပဳခဲ့သမွ် အျပစ္မ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္ “ေနာင္တရ”ၾကလွ်င္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္ႀကီး (၂)ခ်က္ကို တသက္တာ၌၊ မုခ်ခံစားရၿပီး “အမွန္သိျမင္နားလည္ဖို႔လိုသည္။            

                        ၁။         လူသည္ “အျပစ္သား”သက္သက္ျဖစ္သည္သာမက “မိမိကိုယ္မိမိ” မကယ္တင္ႏိုင္ေသာ အျပစ္သားျဖစ္သည္။ “အျပစ္တရား”မွ လႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ရန္ လံုး၀မတတ္စြမ္းေသာသူပင္ျဖစ္သည္။

                        ၂။         “ခရစ္ေတာ္တစ္ပါးတည္း”သာကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို “အျပစ္တရား”မွ “ကယ္တင္ႏိုင္၍၊ ကယ္တင္ ေတာ္မူေသာအရွင္သခင္ျဖစ္သည္။

            (ခ)        “အသိအမွတ္ျပဳျခင္း”ႏွင့္ “အမွန္တကယ္သိျမင္ခံစားရျခင္း”တို႔အၾကား၌ အလြန္ႀကီးမားေသာ ကြာျခားမႈမ်ားရွိေပသည္။

                        ဥပမာ (၁)- တစံုတစ္ေယာက္ေသာသူ၏ေရာဂါေ၀ဒနာကိုသိသာထင္ရွားေသာျပင္ပ လကၡဏာ မ်ားအားျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ထိုေရာဂါေ၀ဒနာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍၊ ေ၀ဒနာရွင္၏ ခႏၶာကိုယ္ထဲ၌ ေရာဂါသည္၊ အဘယ္မွ်ေလာင္ကၽြမ္းေနသည္ကို မသိႏိုင္ပါ။

                        “အမွန္ျဖစ္ျခင္း” ကိုသိျမင္ခံစား၍ မရႏိုင္။

            ဥပမာ (၂)           တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ ငတ္ျပတ္၍ ပစ္ပါယ္ထားေသာ ကေလးတစ္ေယာက္၏ မ်က္ေမွာက္အေျခအေနကို “အသိအမွတ္ျပဳ” ႏိုင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ထိုဘ၀သို႔ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္လိုက္ေသာထိုသူငယ္၏မိသားစုအတြင္းရင္ဆိုင္ေနရေသာ ဆင္းရဲျခင္းဒုကၡႏွင့္ ေၾကကြဲစရာ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို “အမွန္တကယ္သိရွိနားလည္ရန္” လြယ္ကူမည္မဟုတ္ေပ။

            ထိုနည္းတူ - တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ မိမိကုိယ္မိမိ “အျပစ္သားတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း “အသိအမွတ္ျပဳ” ႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း မိမိကိုယ္မိမိမကယ္ႏိုင္ေသာအခ်က္ကို “အမွန္ပင္သိမည္” မဟုတ္။

(ဂ)        သို႔ျဖစ္၍ “ကယ္တင္ျခင္း” နည္းလမ္း၏ တတိယအဆင့္ျဖစ္ေသာ “အမွန္တကယ္ျဖစ္ျခင္း” (သို႔) “အမွန္ တကယ္သိျမင္ခံစားရျခင္း” ဆိုသည္မွာ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍၊ လက္ေတြ႔ခံစားရၿပီး နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္းကိုဆိုလိုသည္။

            ၁။         လူသည္ မိမိကိုယ္မိမိကယ္တင္ႏိုင္ရန္ တတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိသည့္အျပင္၊ မိမိ၏ “ကယ္တင္ျခင္း” ႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးတရား” အေပၚတြင္ လံုး၀မူတည္လ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ အားထား စရာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္ရမည္။

(ဧဖက္ ၂း၈၊ ၉)    (က)      “ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ကယ္တင္ျခင္းကိုေရာက္ရ၏။ ကိုယ္အလိုအေလ်ာက္ ေရာက္သည္ မဟုတ္။”

(တိတု ၃း ၅၊ ၆)    (ခ)        “ငါတို႔က်င့္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအက်င့္အားျဖင့္ကယ္တင္ျခင္းသို႔မေရာက္။

(ေရာမ ၄း၅)        (ဂ)        အက်င့္မရွိေသာသူ၏ ယံုၾကည္ျခင္းသည္၊ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ေရာက္ေစ၏။

            ၂။         “ခရစ္ေတာ္တစ္ပါးတည္း” ကယ္တင္ႏိုင္၍၊ လံုး၀ကယ္တင္ေတာ္မူေသာအရွင္သခင္ျဖစ္သည္။

                        (က)      “ငါတို႔အျပစ္မ်ားကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္အားျဖင့္ သုတ္သင္ပါယ္ရွင္းၿပီးလွ်င္” (ေဟၿဗဲ ၁း၃)

                        (ခ)        “တစ္ခါတည္းကိုယ့္ကိုပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ အျပစ္မ်ားကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းျခင္းငွာ ေပၚထြန္းေတာ္မူ၏။ (ေဟၿဗဲ ၉း၂၆)

                        (ဂ)        “ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ႏွင့္ ကင္းစင္ေသာသူကို ငါတို႔အတြက္ေၾကာင့္ အျပစ္ရွိေသာ သူျဖစ္ေစေတာ္မူ၏” (၂ေကာ ၅း၂၁)

                        (ဃ)      “ထာ၀ရဘုရားသည္ ခပ္သိမ္းေသာငါတုိ႔၏ အျပစ္မ်ားကို သူ႔အေပၚ၌ တင္ေတာ္မူ၏” (ေဟရွာယ ၅၃း၆)

၄။         “ဖြင့္ျပျခင္း” (Revelation) (၀ါ) “ေဖာ္ျပျခင္း” “ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း”ကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး “ကယ္တင္ျခင္း”ရရွိေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ “ခရစ္ေတာ္”ႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ဗ်ာဒိတ္အရ “ဖြင့္ျပျခင္း” ကိုခံစားရမည္။ ထို “ဖြင့္ျပျခင္း”ကား အဘယ္နည္း။ “ခရစ္ေတာ္”သည္ ဘုန္းေတာ္ အနႏၱႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူ ေသာအရွင္သခင္ျဖစ္၍၊ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ တစ္ပါးတည္းေသာ သားေတာ္ျဖစ္ ေတာ္မူေၾကာင္းေပတည္း။

            (က)      “ရွင္ေပတ႐ု”သက္ေသခံခ်က္ကိုသတိျပဳပါ။ (မႆဲ ၁၆း၁၆)

            (မ ၁၆း၁၆) “ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ ျဖစ္သည္”ဟု ၀န္ခံေလသည္။

            (မ ၁၆း၁၇)          “ခရစ္ေတာ္”၏ ေျဖၾကားခ်က္ကိုသတိျပဳပါ။ (မႆဲ ၁၆း၁၇)

                        အေၾကာင္းမူကား အေသြးအသားသည္ ဤအေၾကာင္းအရာကို သင့္အားေဖာ္ျပသည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္သည္ ေဖာ္ျပေတာ္မူသတည္း။

            (ခ)        သမၼာက်မ္းစာမွ “ေျပာင္းလဲျခင္း” ႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ေဖာ္ျပျခင္းတို႔ကို သ႐ုပ္ေဖာ္ထားပံုအခ်ိဳ႕။

၁။         တာရွၿမိဳ႕မွ ေရွာလု (တ ၉း၅) ေရွာလုက “ သခင္ကိုယ္ေတာ္သည္ အဘယ္သူပါနည္း”ဟုေမးေလွ်ာက္၏။

အေျဖကိုသတိျပဳပါ။ “သခင္ဘုရားကလည္း၊ ငါကားသင္ညွင္းဆဲေသာ ေယ႐ႈျဖစ္သတည္း”။

            အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ “ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။

            “ေရွာလု”သည္၊ ယုဒလူမ်ိဳးစစ္စစ္ျဖစ္၍၊ ဘာသာေရးဓေလ့ထံုးစံစဥ္လာမ်ားႏွင့္ တရားဘက္ဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ား တြင္ “ဖာရိရွဲ” တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဖာရိရွဲအထဲ၌လည္း၊ ထူးျခားေျပာင္ေျမာက္လွေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သည့္ “ေရွာလု”အား “ခရစ္ေတာ္”သည္ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ ဗ်ာဒိတ္႐ူပါ႐ံုအားျဖင့္ “ဖြင့္ျပျခင္း” ကိုေပးၿပီး၊ သူညွင္းပန္းႏွိပ္စက္၍ အလြန္မုန္းတီးေသာ “ေယ႐ႈသည္ သူ၏အရွင္သခင္ ကယ္တင္ရွင္ေမရွိယျဖစ္ေၾကာင္း” ေဖာ္ျပေလသည္။

ကားတိုင္ေပၚ၌

(၂)        ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနေသာ ဓါးျပႀကီး။

            အစကနဦး၌၊ ထိုလူဆိုးႀကီးကလည္း “ခရစ္ေတာ္”ကိုလြန္က်ဴးစြာေျပာဆိုခဲ့ေသာသူျဖစ္၏။ (မ ၂၇း၄၄)သို႔ရာ တြင္ေသလုေမွ်ာပါးျဖစ္ေနသည့္အခါတြင္ လူဆိုးႀကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ “ဖြင့္ျပျခင္း”ကို ခံရၿပီး၊ အသက္တာ ေျပာင္းလဲ၍ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၌ ကယ္တင္ျခင္းကိုရရွိလိုက္သည္။ လူဆိုးႀကီး၏ ေႂကြးေၾကာ္သံကိုသတိျပဳပါ။ (လု ၂၃း၄၂)

            “သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္တည္လွ်က္ႂကြလာေတာ္မူေသာအခါ အကၽြႏ္ုပ္ကိုေအာက္ေမ့ေတာ္မူပါ” ဟုေယ႐ႈကိုေလွ်ာက္ဆို၏။

(၃)        ယာကုပ္ေရတြင္းတြင္ ေတြ႔ရေသာ ရွမာရိအမ်ိဳးသမီး။

            ယာကုပ္ေရတြင္းတြင္ေတြ႔ရေသာ ရွမာရိအမ်ိဳးသမီးအား၊ “ေဘာ္ျပေသာ” “ဖြင့္ျပျခင္း”သည္လည္း၊ အံ့မခန္း ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳပါ။

            “ေယ႐ႈကလည္း၊ သင္ႏွင့္စကားေျပာေသာငါသည္ ေမရွိယပင္ျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။”

(၄)        ဇကၡဲ (လု ၁၉း၁-၁၀)

            ဇကၡဲသည္ ေယ႐ႈကို အဘယ္သို႔ေသာသူျဖစ္သည္ကိုသိလို၍၊ အရပ္နိမ့္ေသာသူပင္ျဖစ္လင့္ကစား မေလွ်ာ့ေသာလံု႔လ၀ီရိယျဖင့္ သေဘၤာသဖန္းပင္ေပၚတက္ၿပီးမွ ၾကည့္႐ႈေလ၏။ ထိုအခါ “ကယ္တင္ရွင္”ကိုျမင္ ရေသာေၾကာင့္ “ဖြင့္ျပျခင္း”ကိုခံရၿပီး “ကယ္တင္ျခင္း”ကို ရရွိေလသည္။

(ဂ)        သမၼာက်မ္းစာမွ အေထာက္အထား

            (၁)        ေယာ ၂၀း၃၀- ေယ႐ႈသည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ကို၊ သင္တို႔ယံုမည္အေၾကာင္း၊ ထိုသို႔ယံု၍ နာမေတာ္အားျဖင့္ အသက္ကိုရမည္အေၾကာင္း၊ ဤမွ်ေလာက္ ေရးထားလွ်က္ရွိသတည္း။

            (၂)        (တ ၁၆း၃၁) “သခင္ေယ႐ႈခရစ္ကို၊ ယံုၾကည္ေလာ့။ ယံုၾကည္လွ်င္ သင္ႏွင့္ သင္၏အိမ္သူအိမ္သား တို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္း၊ သို႔ေရာက္ၾကလိမ့္မည္။

            (၃)        (ေရာ ၁၀း၉-၁၀) “သင္သည္ သခင္ေယ႐ႈကိုႏႈတ္ျဖင့္၀န္ခံ၍၊ ဘုရားသခင္သည္၊ သူ႔ကိုေသျခင္းမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူၿပီဟု စိတ္ႏွလံုးထဲ၌ယံုၾကည္လွ်င္၊ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္မည္။

၅။         လက္ခံျခင္း (Receive)

            (က)      ကယ္တင္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင့္ထံမွ လက္ေဆာင္ သက္သက္ျဖစ္သည္။ လက္ေဆာင္တစ္ခုမည္ သည္ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း၊ ေငြႏွင့္၀ယ္ယူျခင္း၊ မိမိႏွင့္ထိုက္တန္ျခင္းဟူ၍မရွိ မရႏိုင္ေသာအရာ တစ္ခုျဖစ္၍ “လက္ခံရယူျခင္း”မွတစ္ပါး၊ အျခားေသာလမ္းမရွိပါ။

            (ခ)        ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္အတြက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အသက္တာ၌ လက္ခံရယူရန္ အခ်က္ (၂)ခ်က္ရွိသည္။

                        ၁။         သမၼာက်မ္းစာမွ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကတပ္ေတာ္တည္းဟူေသာ “ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္” ႏွင့္ “ခရစ္ေတာ္”ႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာသတင္းစကား။

                        (က)      ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္ကို ေဟာေျပာေသာအခါ၊

                                    (၁ေကာ ၁း၂၁) (တ ၂း၄၁)

                        (ခ)        ၾကားနာျခင္းအားျဖင့္ယံုၾကည္ျခင္း။

                                    (မ ၁၄း၂၀) (ေရာ ၁၀း၁၇)

မွတ္ခ်က္။            ။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားျဖင့္ အသစ္ေသာအသက္တာႏွင့္ ဒုတိယေမြးျခင္းကို ခံၾကရ၏။

                        (၁ေပ ၁း၂၂၊ ၂၃)

            ၂။         အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ခရစ္ေတာ္ပင္ျဖစ္၏။

                        (ေယာ ၃း၁) ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္လည္း ဘုရားသခင္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။

                        (ေယာ ၁း၁၂) ထိုသူကိုလက္ခံသမွ်ေသာသူတည္းဟူေသာ ကိုယ္ေတာ္ကိုယံုၾကည္ေသာသူတို႔အား၊ ဘုရားသခင္၏သားျဖစ္ရေသာအခြင့္ကိုေပးေတာ္မူ၏။

                        (က)      ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို လက္ခံေသာအခါ၊ အသက္ရွင္ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တည္းဟူေသာ “ခရစ္ေတာ္”သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ႏွလံုးသားအတြင္း၀င္ေရာက္ ကိန္းေအာင္းေတာ္မူလိမ့္မည္။

                        “ငါသည္ တံခါး၊ ေရွ႕မွာရပ္၍ ေခါက္လ်က္ေန၏။ အၾကင္သူသည္ ငါ၏အသံ (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္) ကိုၾကား၍ တံခါးကိုဖြင့္အံံ (လက္ခံျခင္း) ထိုသူရွိရာသို႔၊ ငါ၀င္၍(အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာႏႈတ္ကပတ္ ေတာ္)ႏွင့္ အတူစားေသာက္မည္။ သူသည္လည္း ငါႏွင့္အတူ စားေသာက္ရလိမ့္မည္။

                        (ဗ်ာဒိတ္ ၃း၂၀)

၆။         ကိုးစားျခင္း (Reliance)

            (က)      မိမိကိုးကြယ္ခံယူေသာ ဘာသာတရားကိုပင္လွ်င္၊ မိမိ၏ ကိုးစားမႈထက္သာ၍ မႀကီးႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေရာက္ရာေရာက္ေၾကာင္း သင္ဘာကို ကိုးစားမည္နည္း။

            (ခ)        အခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားသည္ ဗတၱိဇံခံျခင္း၊ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားျပဳလုပ္ ျခင္း၊ အသင္းေတာ္တစ္ပါးပါး၌ ၀င္ျခင္း၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္၊ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္ျခင္းအစရွိသည္တို႔ကို “ကိုးစား”တတ္ၾကသည္။

            (ဂ)        ကယ္တင္ျခင္းစိတ္ခ်မႈအတြက္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ သမၼာတရား၏ အဓိကမ႑ိဳင္ (၂)ရပ္အေပၚကိုးစား ဘို႔ရန္လိုေပသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔မတ္တပ္ရပ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားသခင္သည္ ခိုင္ခန္႔ေသာ မ႑ိဳင္ႀကီး (၂)ခု အေပၚကိုးစားရပ္တည္ႏိုင္ရန္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။

                        (၁)        သမၼာက်မ္းစာ၏ အဆံုးအျဖတ္ (The Finatily of The Bible)

                                    သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ကတိေတာ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာရွိေပသည္။ ဘုရား သခင္ကိုႏႈတ္ထြက္စကားမ်ားျဖစ္၍၊ ခိုင္လံုတည္ၾကည္သျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ထိုကတိေတာ္မ်ားကို အရွိအရွိအတိုင္း ယံုၾကည္လက္ခံ၍ ကိုးစားနားေထာင္ဘို႔လိုသည္။ ဘုရားရွင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ မ်ားျဖစ္၍၊ သံသယျဖစ္စရာမလို၊ ေစာဒကတက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘဲ၊ ပကတိအတိုင္း ခၽြင္းခ်က္ မရွိလက္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ အစဥ္အဆက္တည္ၾကည္မႈရွိ သည္။

                        (၂)        ၿပီးဆံုးသြားေသာ “ခရစ္ေတာ္”၏ အမႈေဆာင္ျခင္း (The Finished work of Christ)

                                    (ေယာ ၁၉း၃၀)တြင္ “ေယ႐ႈ”က “အမႈၿပီးၿပီ”ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္ကို၊ ေစာင့္ထိန္းလွ်က္ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ကိုထင္ရွားေစခဲ့သည္။ စာတန္မာနတ္၏တန္ခိုးကိုလည္း ေခ်မႈန္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ အျပစ္ကိုလည္း ေပးဆပ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

၇။         နိဂံုးခ်ဳပ္

            သို႔ျဖစ္၍ ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းမည္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ ပကတိအတိုင္း သန္႔ရွင္းေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ ၏ သေဘာထားအျမင္ႏွင့္ “အသိအမွတ္ျပဳျခင္း” အျပစ္ကို ေက်ာခိုင္းၿပီး၊ စစ္မွန္ေသာ ေနာင္တ ျဖင့္ ဘုရားသခင္ ထံေတာ္သို႔လာေသာ အျပစ္သားမ်ားအား ကယ္တင္ျခင္း။ လက္ခံျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္မ်ားကို အႂကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ၿပီး ျပည့္စံုၿပီျဖစ္ေသာ ခရစ္ေတာ္ ၏အမႈေတာ္ျမတ္ ႀကီးအေပၚ၌ လံုး၀ရပ္တည္ကိုးစားရန္ျဖစ္သည္။

            အထက္ေဖာ္ျပပါနည္းလမ္းမ်ားကို မသိနားမလည္၍၊ “ကယ္တင္ျခင္း”ကို မရေသာသူတို႔အဘို႔ ယခုအခ်ိန္ သည္ အေကာင္းဆံုး၊ အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္၍ “ခရစ္ေတာ္”အား ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ကယ္တင္ရွင္ႏွင့္ အရွင္သခင္ အျဖစ္၀န္ခံလွ်က္ ေခၚဘိတ္ၾကပါစို႔။

ေက်ာင္းသားတိုင္းေျဖဆိုရန္ ေမးခြန္းမ်ား           သင္ခန္းစာ (၂)

၁။         ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းကို၊ မွန္ကန္စြာပိုင္းျခားနားလည္ႏိုင္ေသာဥာဏ္ပညာသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးမ႑ိဳင္တြင္ ရပ္တည္ေနသနည္း။

            (သင္ခန္းစာ၏ အေရးႀကီးပံု- မေျဖဆိုရန္)

၂။         ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္း၏ ထင္ရွားေသာ ေပၚလြင္ေသာအဆင့္ (၆)ဆင့္ကိုေဖာ္ျပပါ။

၃။         လူသည္ သမၼာက်မ္းစာကို ဆန္႔က်င္၍၊ မိမိမွန္သည္ထင္သည့္အတိုင္း ခံယူလိုက္ေလွ်ာက္ေနေသာ အယူအဆအနဲဆံုး (၄)မ်ိဳးကိုေဖာ္ျပပါ။

၄။         သန္႔ရွင္းေတာ္မူေသာဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္၌ မိမိကိုယ္မိမိအျပစ္သားဟု ၀န္ခံအသိအမွတ္ျပဳၾကေသာ သမၼာက်မ္းစာမွ သူရဲေကာင္း (၃)ဦး၏အမည္ကိုေဖာ္ျပပါ။

၅။         အသိအမွတ္ျပဳျခင္းႏွင့္ အမွန္ျဖစ္ျခင္း၏အေျခခံျခားနားခ်က္ကိုေဖာ္ျပပါ။

            (အခန္း ၃(ခ)မွ ေျဖဆိုပါ)

၆။         ဓမၼက်မ္းတြင္ ေနာင္တရျခင္း မူရင္းအဓိပၸါယ္ကိုေဖာ္ျပပါ။

            (အခန္း ၃(က)မွ ေျဖဆိုပါ)

၇။         ေနာင္တရျခင္းဆိုရာ၌ မိမိအေနျဖင့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ က႑မွ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ရမည့္အဓိကအခ်က္ (၃)ခ်က္ကို ေဖာ္ျပပါ။ (အခန္း ၂(စ)မွ ေျဖဆိုပါ)

၈။         ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းကို မသိနားမလည္မီအမွန္တကယ္သိရွိခံစားရမည့္အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ႀကီး (၂)ခ်က္ကိုေဖာ္ျပပါ။ (က်မ္းစာတစ္ပုဒ္စီျဖင့္ ကိုးကား၍ေျဖဆိုပါ)

၉။         (မာ ၁၆း၁၆)တြင္ ရွင္ေပတ႐ု၏ ၀န္ခံခ်က္မွအေရးပါေသာ က႑ကိုေဖာ္ျပပါ။

၁၀။       ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္အတြက္လက္ခံျခင္းႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ အဓိကအခ်က္(၂)ခ်က္ကိုေဖာ္ျပပါ။

၁၁။       ကယ္တင္ျခင္းစိတ္ခ်မႈရရွိရန္အတြက္ အဆင့္ (၆)ဆင့္အားလံုးပါ၀င္ေသာကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းကိုေျဖဆို ပါ။

၁၂။       ဤသင္တန္းစာအေပၚအေျခခံလွ်က္ အဆင့္(၆)ဆင့္အားလံုးပါ၀င္ေသာ ကယ္တင္ျခင္းနည္းလမ္းႏွင့္ စပ္ဆိုင္ ေသာစာတမ္း တေစာင္ကို ရွင္းလင္းစြာေရးသားေျဖဆိုပါ။

LESSONS FROM ROGMA INTERNATIONAL FREE BIBLE CORRESPONDENCE SCHOOL

Prepared by William S. H. Piper (D.D)