God's Discipline
Practical Christian Living Course 4 Lesson 9
အဓိကက်မ္းပုဒ္ ။ ။ ကိုယ္ေတာ္ဆံုးမ၍ တရားေတာ္ကို သြန္သင္ေတာ္မူေသာသူသည္ မဂၤလာရွိပါ၏။ (ဆာ ၉၄ း ၁၃)
ဘုရားသခင္ကသူ၏အျမင္၌ ဘယ္အရာကမွန္သည္၊ ဘယ္အရာကမွားသည္ဆိုတာကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ၾသတၱပၸစိတ္ထဲတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ျပသ ေၾကာင္းကို ေလ့လာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသင္ခန္းစာ၌၊ သူ၏ သား သမီးမ်ားသည္ နာခံမႈရွိစြာ သူႏွင့္အတူအသက္ရွင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္က မည္သို႔ေလ့က်င့္သင္ ၾကားေပးသည္ကို ေလ့လာၾကမည္ျဖစ္သည္။
ဘုရားသခင္သည္ မယံုၾကည္သူမ်ားကို တရားစီရင္သည္။
ဆိုးသြမ္းသူမ်ားသည္ သူတို႔၏အျပစ္မ်ာထဲ၌ က်င္လည္ၾကၿပီး ဤဘ၀၌ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာၾကသည္ ကို မၾကာခဏေတြ႔ရေလ့ရွိသည္။ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားမွာမူ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ဒုကၡ ျပႆနာမ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႕ၾကသည္။ ဆာလံ ၇၃ တြင္ ၊ ဆာလံဆရာက ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္ကို တိုင္တန္းတင္ျပထားသည္။ သူက ""အေၾကာင္းမူကား၊ မတရားေသာသူတို႔၏ စည္းစိမ္ကို ျမင္ေသာအခါ၊ မိုက္ေသာသူတို႔ကိုပင္ ငါျငဴစူမိၿပီ။ .....ဆူ၀ေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေမာ္လ်က္ရွိၾက၏""ဟုဆိုခဲ့ သည္။ ဆာ ၇၃ း ၃,၇
မိုက္ေသာသူတို႔ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာေနျခင္းအေၾကာင္းကို ဆာလံဆရာသည္ စဥ္းစားေသာအခါ သူကို နာက်င္ေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မိုက္ေသာသူတို႔၏ အဆုံးသတ္နိဂုံးမွာ မည္သုိ႔ျဖစ္သည္ကုိ ဘုရားသခင္က သူ႔ကုိေဖာ္ျပေသာအခါတြင္မူ သူ၏နာက်င္မႈမွာ ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့သည္။ က်မ္းစာက ""အကယ္စင္စစ္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ သူတုိ႔ကုိေခ်ာေသာအရပ္၌ ထားေတာ္မူၿပီ။ ဖ်က္ဆီးရာအရပ္သို႔ခ်ေတာ္မူ၏။ တခဏခ်င္းတြင္ အက်ဳိးနည္း ၾကပါၿပီတကား။ ေဘးဥပါဒ္မ်ားအားျဖင့္ ရွင္းရွင္းပယ္ေပ်ာက္လ်က္ရွိၾကပါၿပီတကား။""ဟု ဆုိ သည္။ ဆာ ၇၃ း ၁၈-၁၉
ဤေနရာတြင္ တင္ျပထားေသာသမၼာတရားမွာ ဆုိးမုိက္သူမ်ားသည္ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့ေသာအျပစ္မ်ား အတြက္ ေနာက္ဘ၀၌ ေနာက္ဆုံးေသာ တရားစီရင္ျခင္းကုိ ခံရၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤဘ၀၌ သူတုိ႔သည္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာႏုိင္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္စြာတရားစီရင္ျခင္းကုိမူ မေရွာင္ကြင္းႏုိင္္ပါ။ တေန႔တြင္ သူ႔တုိ႔ကုိျဖဴေသာပလႅင္ႀကီးေရွ႕၌ မတ္တပ္ရပ္ေစ၍ သူတုိ႔လုပ္ခဲ့ေသာအျပစ္တုိင္းအတြက္ စီရင္ျခင္းခံရမည္ျဖစ္သည္။
ဘုရားသခင္သည္ သူ၏သားသမီးမ်ားကုိ သြန္သင္ဆုံးမသည္။
မယုံၾကည္သူမ်ားတြင္ မရွိေသာအခြင့္ထူးမ်ားသည္ ယုံၾကည္သူမ်ား၌ရွိသည္။ သူတုိ႔သည္ ေကာင္းကင္ဘုံရွိ သူတုိ႔အဘ၏ ဆုံးမ သြန္သင္မႈ ေအာက္၌ ရွိၾကသည္။
""ဆုံးမသြန္သင္သည္"" ဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။
ဆုံးမသြန္သင္ျခင္းဆုိသည္မွာ ""ကေလးငယ္ကုိ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္း""ျဖစ္သည္။ ဖခင္တဦး ကသူ႔ကေလးငယ္ကုိ ေလ့က်င့္ သင္ၾကား ေပးျခင္းမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ဖခင္တဦးသည္ အျခားသူမ်ား၏ ကေလးမ်ား ကုိ သြန္သင္ဆုံးမမည္မဟုတ္ဘဲ၊ မိမိ၏သားသမီးအရင္းမ်ားကုိ ေလ့က်င့္သင္ၾကား ေပးရန္အတြက္သာ အာ႐ုံစုိက္မည္ျဖစ္သည္။
ဖခင္တဦးက သူ႔သားကုိဆုံးမသြန္သင္ေသာအခါ၊ သူျဖစ္လုိေသာသူတဦးျဖစ္လာေစရန္အတြက္ သူ႔သားကုိ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖခင္ေကာင္းတဦးသည္ သူ႔သားကုိ နာခံမႈရွိေစလုိသည္။ ေျဖာင့္မတ္ေစလုိသည္။ ႐ုိးသားေစလုိသည္။ ႏုိးၾကားႀကိဳးစားေစလုိသည္။ သူ႔သားကုိ ယဥ္ေက်းေစလုိ၍ အျခားသူမ်ားအတြက္ စဥ္းစားေပးေသာသူတဦး ျဖစ္ေစလုိသည္။
ဖခင္ေကာင္းတဦးသည္ သူ႔သားကုိ ငယ္ရြယ္စဥ္အခ်ိန္မွစ၍ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးၿပီး သူ႔သား ရင့္က်က္လာသည့္အခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနမည္ ျဖစ္သည္။ မိမိသားငယ္ကုိ သူျဖစ္ေစ လုိေသာသူတဦး ျဖစ္လာေစရန္အတြက္ ဖခင္ျဖစ္သူသည္ သစၥာရွိစြာ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိး စြာျဖင့္ ေန႔႔စဥ္ေန႔တုိင္း သားငယ္ကုိ သြန္သင္ဆုံးမေနမည္ျဖစ္သည္။
ဘုရားသခင္သည္ သင္ၾကားျခင္းအားျဖင့္ မိမိ၏သားသမီးမ်ားကုိ ဆုံးမသည္။
ဘုရားသခင္သည္ ဖခင္ေကာင္းတဦးျဖစ္သည္။ သူ၏သားသမီးမ်ားအား သူျဖစ္ေစလုိေသာသူမ်ား ျဖစ္လာႏုိင္ရန္အတြက္ သစၥာရွိစြာ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးစြာျဖင့္ သူဆုံးမသြန္သင္သည္။ သူတုိ႔သည္ သူ၏နာမေတာ္အား ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္ရန္အတြက္ သူတုိ႔အား ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤကတိကုိ သူ၏သားသမီးမ်ားအား ေပးခဲ့သည္။ ""သင့္ကုိ ငါသြန္သင္မည္၊ သင္သြားရမည့္လမ္းကုိ ျပၫႊန္မည္။ သင့္ကုိ ၾကည့္႐ႈ႔ျပဳစုမည္။""
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အားျဖင့္ သူႏွင့္အတူအခ်ိန္ယူမိတ္သဟာယဖြဲ႕စဥ္တြင္ သင္ၾကားသည္။ သင္းအုပ္္ဆရာမ်ားႏွင့္ က်မ္းစာ ဆရာမ်ားအားျဖင့္လည္း သင္ၾကားသည္။ ဘုရားသခင္၏ အလုိ ေတာ္ႏွင့္အညီ အသက္ရွင္ေသာေယာက္်ား၊ မိန္းမတုိ႔ကုိ ဥပမာအေနျဖင့္ ျပသ၍လည္း သင္ၾကားသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ဘ၀တေလွ်ာက္လုံး၌ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္အေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏အႀကံအစည္ေတာ္တုိ႔ကုိ သိရွိႏုိင္ရန္ သင္ယူ ေလ့လာ သင့္သည္။
ဘုရားသခင္သည္ သူ၏သားသမီးမ်ားအား သူတုိ႔၏ဘ၀အေျခအေနမ်ားအားျဖင့္လည္း သင္ၾကား သည္။
ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ သြန္သင္ဆုံးမရန္ႏွင့္ သူျဖစ္ေစလုိေသာသူမ်ားျဖစ္လာရန္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ဘ၀အေျခအေနမ်ားကုိ အသုံး ျပဳသည္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းထဲရွိ ယာကုပ္၏အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္ ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏သားသမီးမ်ားအား သြန္သင္ဆုံးမရန္ အတြက္ ဘ၀အေျခအေနမ်ားကုိ အသုံးျပဳသည္ကုိ ေတြ႕ႏုိင္သည္။
ယာကုပ္သည္ ကုိယ္က်င့္စ႐ုိက္သိပ္မေကာင္းသူျဖစ္သည္။ သူသည္ လိမၼာပါးနပ္၍ေကာက္က်စ္႐ုံ သာမက ေလာဘႀကီးၿပီး မ႐ုိးမေျဖာင့္ပါ။ အျခားသူမ်ားထဲမွ အေကာင္းဆုံးအရာမ်ားကုိ ရရွိရန္သာ အၿမဲတမ္းႀကိဳးစားေနေလ့ရွိသူျဖစ္သည္။
ယာကုပ္သည္ သားဦးအ႐ုိက္အရာကုိ သူ႔အစ္ကုိထံမွ လိမ္လည္ရယူခဲ့သည္။ မိမိဖခင္ကုိလည္း လိမ္ညာခဲ့သည္။ အမွန္မွာသူသည္ သူႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရေသာသူမ်ားထံမွ အေကာင္းဆုံးအရာမ်ားကုိ ရယူႏုိင္ခဲ့သည္။
ဘုရားသခင္က ယာကုပ္သည္ ဘယ္လုိပုံစံမ်ဳိးျဖစ္သည္ကုိ သိရွိၿပီး သူကုိျပဳျပင္ေပးရန္ ႀကိဳးစားေနခဲ့သည္။ ယာကုပ္သည္ လူလိမ္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ယာကုပ္ကဲ့သုိ႔လူစားမ်ဳိးျဖစ္ေသာ လာဗန္ထံတြင္ အလုပ္လုပ္ ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္က သူ႔ကုိလာဗန္ထံသုိ႔ ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ယာကုပ္သည္ လာဗန္၏သမီး ရာေခလကုိ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သြား၍ သူမကုိလက္ထပ္လုိခဲ့ေသာ္လည္း လာဗန္က သူမအတြက္ ၇ႏွစ္အလုပ္လုပ္ ေပးရမည္ဟု ေျပာခဲ့သည္။
36
ယာကုပ္သည္ အလုပ္လုပ္ေပးရန္ ၀မ္းေျမာက္စြာသေဘာတူခဲ့သည္။ က်မ္းစာက ""ယာကုပ္"" သည္ ရာေခလအတြက္ ၇ ႏွစ္ ကၽြန္ခံခဲ့ေသာ္လည္း ရာေခလအေပၚတြင္ထားေသာ သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေၾကာင့္ ၇ ႏွစ္သည္ ရက္အနည္းမွ်သာျဖစ္သည္ဟု ခံစားရသည္။""ဟု ဆုိသည္။
၇ ႏွစ္ အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္၊ ယာကုပ္သည္ သူ၏သတုိ႔သမီးကုိ ေတာင္းခံခဲ့သည္။ လာဗန္သည္ မဂၤလာပြဲေတာ္ႀကီးကုိ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ ပြဲေတာ္ၿပီးဆုံးၿပီးေနာက္ ယာကုပ္သည္ သူအလိမ္ခံလုိက္ရသည္ ကုိသိရွိသြားခဲ့သည္။ လာဗန္သည္ ရာေခလ၏ေနရာတြင္ သူ၏သမီးအႀကီးျဖစ္ေသာ ေလအာကုိအစားထုိး ခဲ့သည္။ ယာကုပ္သည္ အျခားမိန္းမတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္မိခဲ့သည္။ သူသည္ ရာေခလအတြက္ ေနာက္ထပ္ ၇ ႏွစ္ အလုပ္ ဆက္လုပ္ခဲ့သည္။
ႏွစ္ ၂၀ ၾကာေအာင္ ယာကုပ္သည္ သူ႔ဦးေလး၏ညာစားျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ ဤအခ်ိန္အေတာ အတြင္း လာဗန္သည္ သူ႔လုပ္ခကုိ ၁၀ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယာကုပ္သည္ ဟာရန္နယ္ေျမကုိ စြန္႔ခြာကာ မိမိအိမ္သုိ႔ျပန္ခဲ့သည္။ ဤခရီးစဥ္အတြင္း၊ ရာေခလသည္ ဖ်ားနာ၍ေသဆုံး သြားခဲ့သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ ယာကုပ္၏အခ်စ္ဆုံးသား ေယာသပ္သည္ မနာလုိျဖစ္ေနေသာ သူ႔အစ္ကုိမ်ား၏ ကၽြန္အျဖစ္ေရာင္းစားျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ ဤအစ္ကုိမ်ားက ေယာသပ္သည္ သားရဲတေကာင္၏ သတ္ျဖတ္ ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္ဟု သူတုိ႔၏ဖခင္ကုိ ထင္ေစခဲ့သည္။ ယာကုပ္သည္ ေယာသပ္ ေသဆုံးသြားၿပီဟု ယုံၾကည္လ်က္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ႔အတြက္ ငုိေႂကြးျမည္တမ္းခဲ့သည္။
ယာကုပ္သည္ အျခားသူမ်ားကုိ လိမ္ညာခဲ့ၿပီး သူကုိယ္တုိင္လည္းပဲ လိမ္ညာျခင္းကုိ ခံခဲ့ရသည္။ သူသည္အခက္အခဲတခုၿပီးတခု ေတြ႕ႀကံဳ ခဲ့သည္။ တႀကိမ္တြင္ သူက ""အရာအားလုံးသည္ ငါ့ကုိဆန္႔က်င္ လ်က္ရွိပါတကား"""ဟု ေအာ္ဟစ္ခဲ့သည္။ အမွန္စင္စစ္၊ ဘုရားသခင္သည္ ဤအေျခ အေန အားလုံးကုိ အသုံးျပဳ၍ ယာကုပ္၏အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ လုပ္ေဆာင္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ဆုံးမသြန္သင္ျခင္း အားျဖင့္ ယာကုပ္၏ ကုိယ္က်င့္ စ႐ုိက္ကုိ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေစခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္ အရင္ကႏွင့္မတူေသာ ယာကုပ္ကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေတြ႕ရွိရသည္။ ေကာက္က်စ္ေသာ လူလိမ္္အျဖစ္ အရင္ကအသက္ရွင္ခဲ့သူသည္ ယခုတြင္ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ႐ွိေသာ မင္းသားတပါး ျဖစ္လာသည္။ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕၊ ႏွိမ့္ခ်၊ ရင့္က်က္၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ အသက္ရွင္ ေလွ်ာက္လွမ္း ေသာသူ တစ္ဦး ျဖစ္လာသည္။ ထုိအခ်ိန္က ကမၻာေပၚတြင္တန္ခုိးအႀကီးဆုံးဘုရင္ျဖစ္သူ၊ ဖာေရာေတာင္မွ ယာကုပ္ကုိဘုရားသခင္၏ လူတဦးအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့သည္။ ဖာေရာသည္ ယာကုပ္ထံမွေကာင္းခ်ီးေပးျခင္းကုိ ခံရရန္အတြက္ ယာကုပ္ေရွ႕တြင္ ဦးၫြတ္ခဲ့သည္။
ယာကုပ္တြင္ရွိခဲ့ေသာ အရာမ်ားစြာသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔တြင္ရွိသည္။ ယာကုပ္၏စ႐ုိက္လကၡဏာမ်ားစြာ သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔တြင္လည္းရွိသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ တကုိယ္ေကာင္းဆန္၍ မိမိအက်ဳိးကုိသာရွာေဖြၾက သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ လိမၼာပါးနပ္၍ မိမိလုိခ်င္တာကုိရဖုိ႔ မည္သုိ႔လိမ္ညာရမည္ကုိ သိၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ ဆုံးမသြန္သင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြနု္ပ္တုိ႔ကုိ မည္သုိ႔ဆုံးမသြန္သင္သနည္း။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ဘ၀အေျခအေနမ်ားအားျဖင့္ ဆုံးမသြန္သင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူသင္ယူေစလုိေသာ အရာမ်ားကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သင္ယူႏုိင္ရန္အတြက္၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးစုံ ကုိ စီစဥ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးတစ္ဦးမွာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေသာ အရာတုိ႔သည္ မေတာ္တဆ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ဘ၀တြင္ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေသာအရာတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္က ျဖစ္ေစရန္ မွာၾကားထား၍ ျဖစ္ေစ၊ ျဖစ္ေစရန္ခြင့္ျပဳထား၍ျဖစ္ေစ၊ ျဖစ္ပ်က္ ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး ထုိအရာတုိ႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ၏အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ အတူတကြလုပ္ ေဆာင္လ်က္ရွိသည္။ က်မး္စာက ""ကၽြနု္ပ္တုိ႔၌ ျဖစ္ပ်က္ေသာ အရာတို႔သည္ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမည္။ အမွန္ပင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ နာက်င္ဖြယ္ႏွင့္ခါးသီးဖြယ္ ေကာင္းႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ""ဘုရားသခင္ကိုခ်စ္ေသာသူတို႔အဘို႔ အရာအားလံုးသည္ အတူတကြတညီတညႊတ္တည္း လုပ္ေဆာင္လ်က္ရွိၾကသည္"" ဟုေျပာထားေသာေၾကာင့္ ထိုအခ်က္ကိုကၽြႏု္ပ္တို႔သိႏုိင္ၾကသည္။
ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းအားျဖင့္လည္း သူ၏သားသမီးမ်ားကိုပ့ဲျပင္ေပးသည္။
အကယ္၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ သူ၏သင္ၾကားမႈႏွင့္ပဲ့ျပင္ျခင္းကို ဂ႐ုမစိုက္ပါက ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ဆံုးမရန္လိုအပ္လာသည္။ အျပစ္ ေပးဆံုးမျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ ပဲ့ျပင္ေပးျခင္းပုံစံတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔နာခံမႈမရွိေသာအခါ ဘုရားသခင္ကကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုအျပစ္ေပးဆံုးမသည္။
အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းသည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းႏွင့္မတူညီပါ။ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း၏အဓိကရည္ရြယ္ ခ်က္မွာ တစံုတဦးလုပ္ခဲ့ေသာအျပစ္ (သို႔) အမွားအတြက္ထိုသူကို ေ၀ဒနာျပန္လည္ခံစားရေစရန္ အျပစ္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဆန္႔က်င္ဘက္အေနျဖင့္၊ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္း၏အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တစံုတဦးအား ပို၍ေကာင္းေသာလူတဦးျဖစ္လာေစရန္အတြက္ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
အျခားျခားနားမႈတစ္ခုလည္းရွိေသးသည္။ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္း၌ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမပါရွိပဲ အျပစ္ေပး ဆုံးမျခင္း၌သာပါရွိသည္။ ဖခင္တစ္ဦးသည္ သားကိုအျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းအားျဖင့္ သူ႔သားအားသူ၏ ေမတၱာကိုျပသသည္။ က်မ္းစာက ""ႀကိမ္လံုးကိုမသံုးေသာသူသည္ မိမိသားကို မုန္းရာသို႔ ေရာက္၏"" ဟု ဆိုသည္။ (သု ၁၃ း၂၄)
ဘုရားသခင္၏ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္း၏ အဓိပၸာယ္
ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို အျပစ္ေပးဆံုးမေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မိမိကုိယ္ကိုစိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေစရန္ ""ငါ့က်မွ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတာလဲ"" ဟုေတြးေကာင္းေတြးလိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ မိမိ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္႐ႈေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္တို႔လုပ္သကဲ့သို႔ အျခားသူမ်ားက လုပ္ေပမယ့္ သူတို႔က်ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ရင္ဆိုင္ရေသာျပႆနာမ်ိဳးကို မရင္ဆိုင္ရသည္ကိုေတြ႕ရွိလာေပမည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္ တို႔ကိုမခ်စ္ပဲ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ကိုအမ်က္ထြက္ေနေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေသာျပႆနာမ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ေစျခင္းျဖစ္သည္ ဟုကၽြႏု္ပ္တို႔ထင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤသို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်ျခင္း သည္ မွားယြင္းသည္။
ယခုတြင္ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္း၏မွန္ကန္ေသာအဓိပၸာယ္ကို ေလ့လာၾကပါစို႔။
အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းခံရျခင္းက ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပသည္။
အျပစ္ေပးဆံုးမခံရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ပထမဆံုးသိရမည့္အရာမွာ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏သားသမီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ဤအခ်က္ကသက္ေသျပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ မယံုၾကည္သူ မ်ားကိုမဆံုးမပါ။ သူ႔သားသမီးမ်ားကိုသာ ဆုံးမသည္။
ကေလး ၅ ဦးသည္ ျခံတစ္ၿခံထဲတြင္ ကစားေနၾကသည္။ သူတို႔သည္ ရႊံ႔မ်ားျဖင့္ တကိုယ္လံုးေပက်ံ လ်က္ရွိၾကသည္။ ႐ုတ္တရက္၊ မိခင္တစ္ဦးသည္ ထြက္လာၿပီး သူတို႔ထဲမွ ၃-ဦးကို ဆံုးမသြန္သင္ၿပီး ရႊံ႔ထဲ တြင္ ေနာက္ထပ္ ထပ္မကစားရန္ တားျမစ္ခဲ့သည္။ သူမ၏ သားသမီးမ်ားထဲမွ တစ္ဦးက ဤသို႔ေစာဒက တက္သည္။ ""အေမ၊ အျခားကေလးေတြကိုက်ေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မသြန္သင္တာလဲ"" ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့၊ သူတို႔ဟာ ငါ့သားသမီးေတြ မဟုတ္လို႔ပဲ""ဟု အေမျဖစ္သူက ျပန္ေျပာသည္။
37
ကယ္တင္ျခင္းမခံရသူမ်ားသည္ အျပစ္လုပ္ေသာ္လည္း အျပစ္ကိုရင္၀ယ္ပိုက္လ်က္ အဆင္ေျပေျပ ဆက္လက္ေနႏိုင္ေသာ္လည္း ဘုရား၏ သားသမီးတဦးက ထိုကဲ့သို႔အျပစ္ကိုလုပ္ေသာအခါ ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းကိုခံရသလဲဆိုတာကို သင္ေတြးၾကည့္ဖူးပါသလား။ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားသာ အျပစ္ေပးခံရျခင္း၏အေၾကာင္းအရင္းမွာ မယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ သားသမီးမ်ားမဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏သားသမီးမ်ားကိုသာ အျပစ္ေပးဆံုးမသည္။ မယုံၾကည္ သူမ်ားသည္ သူတို႔၏အျပစ္မ်ားတြက္ ေနာက္ဘ၀၌ စီရင္ျခင္းကို ခံရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ ယခုဘ၀၌သာ သူ၏သားသမီးမ်ားကို အျပစ္ေပးဆံုးမသည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို သြန္သင္ဆံုးမပါက သင္သည္ ဘုရားသခင္၏သားသမီးျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပျခင္းျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက ""သင္တို႔သည္ ဆံုးမေတာ္မူျခင္း ကိုခံလွ်င္၊ သားတို႔ကိုျပဳသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔ ကို ျပဳေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား၊ အဘမဆံုးမေသာသား တစံုတေယာက္ရွိသေလာ။ သားအေပါင္းတို႔ သည္ ခံတက္ေသာဆံုးမျခင္းကို သင္တို႔သည္ မခံဘဲေနလွ်င္ သားရင္းမဟုတ္။ မင္းဦးမင္းလြင္ရေသာ သားျဖစ္ၾက၏""ေဟၿဗဲ ၁၂ း ၇-၈
အျပစ္ေပး ဆံုးမခံရျခင္းက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ဘုရားသခင္က ခ်စ္ေၾကာင္းကိုသက္ေသျပသည္။
အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သိရမည့္ ဒုတိယအခ်က္မွာ ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ခ်စ္ေၾကာင္းကို ဤအခ်က္က သက္ ေသျပသည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အျပစ္ေပး ဆံုးမျခင္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို မႏွစ္သက္၍ (သို႔)အမ်က္ထြက္၍ မဟုတ္ပါ။ သူသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ကိုခ်စ္ ေသာ ေၾကာင္ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက ""ထာ၀ရဘုရားသည္ ခ်စ္ေတာ္မူသူကို ဆံုးမေတာ္မူ တတ္၏""ဟု ဆိသည္။ ေဟၿဗဲ ၁၂ း ၆
စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ခက္ခဲမႈမ်ားသည္ ေကာင္းကင္ဘံုရွိ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အဘထံမွ လာေၾကာင္းကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔သိျမင္ၿပီး ထိုအရာမ်ား သည္ ကၽြန္ုပ္တို႔ထံ ေရာက္လာျခင္းမွာ ဘုရားသခင္က ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကိုခ်စ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကို နားလည္လာေသာအခါ၊ ထိုအရာမ်ားေပၚတြင္ထားေသာ ကၽြႏ္ုပ္ တို႔၏ သေဘာထားသည္ လံုး၀ေျပာင္းလဲသြားမည္ျဖစ္သည္။ ဆာလံဆရာက ""ကိုယ္ေတာ္ဆံုးမ၍ တရားေတာ္ကို သြန္သင္ေတာ္မူေသာသူသည္ မဂၤလာရွိပါ၏"" ဟု ဆိုသည္။ ဆာ ၉၁ း ၁၃
ဘုရားသခင္၏အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔မည္သို႔ ခံယူသင့္သနည္း?
ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲ၌ ဘုရားသခင္က သူ၏အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းကို လက္ခံရမည္ဟုေျပာထားသည္ က်မ္းစာက ""ထိုမွတပါး၊ ငါ့သား ထာ၀ရ ဘုရား ဆံုးမေတာ္မူျခင္းကို မမွတ္ဘဲမေနႏွင့္။ သင္၏အျပစ္ကို ဆံုးမေတာ္မူေသာအခါ စိတ္မပ်က္ႏွင့္။""ဟုဆိုသည္။
ဤက်မ္းပုဒ္၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ အျပစ္ေပးဆံုးမျခင္းကို ခံရေသာအခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ထားရမည့္သေဘာ ထား ၂-ခုရွိသည္ဟု ဘုရားသခင္က ေျပာထားသည္။
(၁) ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမေတာ္မူျခင္းကို မထီမ့ဲျမင္ မျပဳရပါ။
ဤေနရာတြင္ သံုးထား ေသာ ""မထီမဲ့ျမင္ျပဳသည္""ဟူေသာ စကားစုသည္ ""အေရးမပါသလို ျပဳမူသည္""ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမျခင္းကို အေရးမပါသလိုမ်ိဳး လ်စ္လ်ဴမ႐ႈသင့္ပါဟု ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ဆံုးမေသာအခါ ထိုသို႔ဆံုးမျခင္းကို အေလးအနက္ထားရမည္။ သူကဘာကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔အား သင္ၾကားေပးေနသည္ကို ရွာေဖြရမည္။
၀မ္းနည္းဖြယ္ရာကား ခရစ္ယာန္မ်ားစြာသည္ ဘုရားသခင္က သင္ၾကားေပးေနေသာအရာမ်ားကို သိရွိေအာင္ မသင္ယူဘဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကို ကုန္ဆံုးေစေလ့ရွိၾကသည္။ ဘာေၾကာင့္နည္း? အေၾကာင္းမွာ သူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔အား ဆံုးမေနျခင္းကို မသိ၍ (သို႔) ဆံုးမျခင္းကို အေလးအနက္မထား ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ေကာင္းကင္ဘံုရွိ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏အဘသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို အဆက္မျပတ္ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရား၏သားသမီးမ်ားစြာ တို႔သည္ သူတို႔ဘ၀၌ ျဖစ္ပ်က္ေသာအရာတို႔၌ ဘုရားသခင္၏ လက္ေတာ္ကို မျမင္ၾကပါ။ သူတို႔၌ ျဖစ္ပ်က္ေသာအရာတို႔သည္ မေတာ္တဆ ျဖစ္ပ်က္ျခင္း သာျဖစ္သည္ဟု ထင္ၾကလ်က္၊ ထိုအျဖစ္အပ်က္မ်ား၏ ေနာက္ကြယ္၌ ဘုရားသခင္ရွိေနသည္ကို ဘယ္ေတာ့မွ နားမလည္ ၾကေပ။ ဤအရာမ်ားကို အသံုးျပဳ၍ ဘုရားသခင္က သူ၏အႀကံအစည္ေတာ္ကို သင္ၾကားေပးေနသည္ကို နားမလည္ၾကေပ။ မိမိ၏ဘ၀အေျခအေနတို႔၌ ဘုရားသခင္၏ လက္ေတာ္ကို မျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ခရစ္ယာန္ တဦးအတြက္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္။ ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမျခင္းကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳ (သို႔) အေလးမထား ျခင္းသည္လည္း ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းလွသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ဘုရား၏သားသမီးတဦးသည္ ပထမဆံုး သင္ယူရမည့္ သေဘာထားမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွာ သခင္၏ဆံုးမျခင္းကို အေလးအနက္ထား၍ ခံယူရန္ျဖစ္သည္။ နာမက်န္းမႈတိုင္းႏွင့္ မေတာ္တဆအျဖစ္ အပ်က္တိုင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမျခင္းျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔မေျပာလိုပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဘ၀အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဂ႐ုတစိုက္ရွိသင့္သည္။
တစံုတခုသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ပထမဆံုးေမးရမည့္ေမးခြန္းမ်ားမွာ ""ဤအရာက ဘာကိုဆို လိုတာလဲ"" ""ဘုရားသခင္က ငါ့ကို တခုခုကို သင္ယူေစလိုျခင္းေလာ့?"" ငါ့ဘ၀မွာ သူမ ႏွစ္သက္တဲ့အရာ တစံုတခုရွိသေလာ?"" စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ အတြက္ သခင္၏လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားကို အေလးအနက္ထား ရမည္။ မထားပါက၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အတြက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္း မည္မဟုတ္ပါ။
(၂) ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ဘုရားသခင္က ဆံုးမေသာအခါ စိတ္မပ်က္သင့္ပါ။
ဤေနရာတြင္ ""စိတ္ပ်က္သည္""ဟူေသာ စကားစုသည္ စိတ္ဓါတ္က်သည္(သုိ႔)မ၀ံ့မရဲျဖစ္လာသည္ ကုိဆုိလုိသည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြနု္ပ္တုိ႔ကုိ အျပစ္ေပးဆုံးမေသာအခါ၊ ၀န္ေလးစြာျဖင့္ မခံယူဖုိ႔ က်မ္းစာက ေျပာထားသည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ ကုိင္တြယ္ ဆက္ဆံေနစဥ္ အတြင္း၊ ကၽြနု္ပ္တုိ႔ သည္ စိတ္ပ်က္လာႏုိင္ၿပီး အ႐ႈံးေပးလုိေသာစိတ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္။ ""ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ခရစ္ယာန္ အသက္တာကုိ အသက္မရွင္ႏုိင္ပါ""ဟူ၍ ထင္ေကာင္းထင္လာႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တို႔အား စိတ္ဓါတ္မက်ဖုိ႔ ေျပာထားသည္။ သူသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ အျပစ္ေပးဆုံးမေနျခင္းမွာ ကၽြႏု္ပ္ တုိ႔ကုိခ်စ္၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးအရာမ်ားကုိသာ ျပင္ဆင္ခ်ေပးလုိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အား နားလည္ေစလုိသည္။
ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၏ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစေသာ ၀ိညာဥ္အသီး
စုံစမ္းေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမ်ား၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားႏွင့္ ဆုံးမျခင္းမ်ားကုိ ကၽြနု္ပ္တုိ႔ထံေစလႊတ္ျခင္းသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏အထြတ္အထိပ္ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လုိလားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ကုိ ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အားသိျမင္ေစသည္။ အျပစ္ေပးဆုံးမခံရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၀မ္းေျမာက္စရာ ဘာမွ် မရွိေသာ္လည္း၊ ဆုံးမျခင္းကုိ နည္းမွန္လမ္းမွန္အားျဖင့္ ခံယူတုံ႔ျပန္ပါက၊ ကၽြနု္ပ္တုိ႔၏ဘ၀တြင္ အဖုိးထုိက္ေသာအသီးကုိ သီးေစ မည္ျဖစ္သည္။ က်မ္းစာက ""ဆုံးမျခင္းမည္သည္ကား၊ ခံရစဥ္အခါ ၀မ္းေျမာက္စရာမထင္ ၀မ္းနည္းစရာ ထင္တတ္၏။ သုိ႔ေသာ္လည္း၊ ဆုံးမျခင္းကုိ ခံရေသာသူတုိ႔သည္၊ ေနာက္မွၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ စပ္ဆုိင္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအက်ဳိးကုိ ခံရၾက၏။ ေဟၿဗဲ ၁၂း၁၁
38
မည္သူ႔ထံတြင္ ဆုံးမျခင္းသည္ ေျဖာင့္မတ္ျခင္း၏ၿငိမ္သက္ျခင္းကုိ ျဖစ္ေစေသာ၀ိညာဥ္အသီးကုိ သီးေစသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ဆုံးမျခင္းကုိ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ခံယူ၍၊ ဆုံးမျခင္း၏ေလ့က်င့္သင္ၾကား ေပးျခင္းကုိ ခံရေသာသူတုိ႔တြင္ အသီးကုိသီးေစသည္။
ဒါ၀ိဒ္သည္ ဘုရားသခင္က သူကုိအျပစ္ေပးဆုံးမျခင္း၏ ဆုိလုိရင္းကုိ သိနားလည္ခဲ့သည္။ ဤအရာသည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္အပ္ႏွံ ရမည့္အရာ ျဖစ္သည္ကုိလည္း နားလည္ခဲ့သည္။ သူသည္ သူကုိမမွ်တစြာဆက္ဆံသည္ဟု ဘုရားသခင္အားမစြပ္စြဲပါ။ ဘုရားသခင္ကုိလည္း မနာၾကည္းခဲ့ပါ။ ထုိသုိ႔ ျပဳလုပ္မည့္အစား၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ကသူ႔အေပၚတြင္ သစၥာရွိမႈအတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခ်ီးမြမ္းခဲ့သည္။ ဒါ၀ိဒ္က ""အုိထာ၀ရဘုရား၊ စီရင္ေတာ္မူခ်က္တို႔သည္ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္းကုိ၄င္း၊ သစၥာေတာ္ႏွင့္ အညီ အကၽြႏု္ပ္ကုိဆင္းရဲေစေတာ္မူေၾကာင္းကုိ၄င္း၊ အကၽြနု္ပ္ သိပါ၏။""ဟုဆုိသည္။ ဆာလံ ၁၁၉း၇၅
ဤပုံစံအတုိင္း ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္လည္း ဘုရားသခင္၏အျပစ္ေပးဆုံးမျခင္းကုိ ခံယူသင့္သည္။ သူလုပ္ေသာအရာမ်ားသည္ လုံး၀ဥႆုန္ မွန္ကန္သည္ဟု သူ႔အားေျပာသင့္သည္။ သူ႔အားေက်းဇူးတင္သင့္ၿပီး သူသင္ၾကားေပးေနေသာ ဘ၀သင္ခန္းစာမ်ားကုိ သိရွိႏုိင္ဖုိ႔ သင္ယူသင့္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ေနာက္မွ လုိက္ေသာလူမ်ားကုိ ကူညီေပးႏုိင္ရန္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကုိ ဘုရားသခင္က အသုံးျပဳ လိမ့္မည္ဆုိတာကုိလည္း နားလည္ရမည္။ က်မ္းစာက ""ထုိ႔ေၾကာင့္၊ တြဲလြဲေနေသာလက္တုိ႔ႏွင့္၊ အားမရွိေသာ ဒူးတုိ႔ကုိခုိင္ခ့့ံေစၾကေလာ့။ ေျခမစြမ္းေသာသူတုိ႔သည္ အဆစ္မျပဳတ္ သည္သာမက၊ ခ်မ္းသာရေစျခင္း ငွာ၊ သင္တုိ႔သြားဘုိ႔ရာေျဖာင့္ေသာလမ္းတုိ႔ကုိ ျပင္ဆင္ၾကေလာ့။""ဟုဆိုသည္။ ေဟၿဗဲ ၁၂း၁၂-၁၃
ဤက်မ္းပုဒ္က ဘာကုိဆုိလုိသနည္း? ဆုိလုိသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ မိမိဘာသာမိမိအသက္ရွင္ ေနျခင္းမဟုတ္ပဲ အျခားသူမ်ားအေပၚတြင္ အနည္းႏွင့္အမ်ားလႊမ္းမုိးမႈရွိသည္။ အျခားလူမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ေနာက္ကုိ လုိက္ေနၾကသည္။ အကယ္၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္နာခံျခင္းမရွိပါက၊ ေကာက္ေသာလမ္း ကုိျဖစ္ေပၚေစၿပီး အျခားသူမ်ားအား လမ္းလြဲေစမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သခင့္ကုိနာခံျခင္းျဖင့္ ေလွ်ာက္ လွမ္းပါက၊ အျခားသူမ်ား လုိက္ေလွ်ာက္ရန္အတြက္ ေျဖာင့္ေသာလမ္းကုိ ျဖစ္ေစၾကမည္ျဖစ္သည္။
ရွာေဖြေတြ႕ရွိရေသာ အဖုိးထုိက္ရတနာ
ဘုရားသခင္က သူ၏သားသမီးမ်ားသည္ နာခံျခင္းရွိစြာ သူႏွင့္အတူအသက္ရွင္ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ ရန္အတြက္ သူ၏သားသမီးမ်ားကုိ အျပစ္ ေပး ဆုံးမျခင္းျဖစ္သည္။
ေမးခြန္းမ်ား
(၁) ဆုိးညစ္ေကာက္က်စ္သူမ်ားသည္ ဤကမၻာေပၚတြင္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေလ့ရွိပါသလား?
(က) ရွိပါတယ္ (ခ) မရွိပါ
(၂) ဆုိးညစ္ေကာက္က်စ္သူမ်ားသည္ ဘယ္အခ်ိန္တြင္သူတုိ႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ ေနာက္ဆုံးေသာ တရားစီရင္ျခင္းကုိ ခံ၇မည္နည္း?
(က) ဘုရားသခင္က သူတုိ႔ကုိအျပစ္ေပးဆုံးမေသာအခါ
(ခ) ျဖဴေသာပလႅင္ႀကီးေရွ႕၌ တရားစီရင္ခ်ိန္တြင္
(ဂ) ေနာက္ဆုံးေသာတရားစီရင္ျခင္းကုိ သူတုိ႔သည္ မခံရၾကပါ။
(၃) ဆုံးမသြန္သင္ျခင္းဆုိသည္မွာ...
(က) ကၽြနု္ပ္တုိ႔လုပ္ခဲ့ေသာ အမွားတခုခုအတြက္ အျပစ္ဒဏ္ေပးခံရျခင္းျဖစ္သည္။
(ခ) ကမၻာေပၚရွိလူတုိင္းအတြက္ျဖစ္သည္။
(ဂ) ကေလးငယ္ကုိ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္သည္။
(၄) ဘုရားသခင္သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ဘ၀အေျခအေနမ်ားအားျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ ဆုံးမသြန္သင္ပါ သလား?
(က) သြန္သင္ပါတယ္ (ခ) မသြန္သင္ပါ။
(၅) အျပစ္ေပးဆုံးမျခင္းသည္...
(က) ဘုရားသခင္က ကၽြနု္ပ္တုိ႔ကုိ အမ်က္ထြက္ေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပသည္။
(ခ) ဘုရားသခင္သည္ မၾကာမီအခ်ိန္အေတာအတြင္း ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္ေတာ့မည္ကုိ သက္ေသျပသည္။
(ဂ) ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ ဘုရားသခင္ကခ်စ္ၿပီး သူ၏သားသမီးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပသည္။
(၆) ဘုရားသခင္၏အျပစ္ေပးဆုံးမျခင္းကုိ ခံရခ်ိန္တြင္၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ထားရမည့္စိတ္သေဘာထားမွာ-
(က) ဆုံးမျခင္းသည္ သိပ္ၾကာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
(ခ) သခင္၏အျပစ္ေပးဆုံးမျခင္းကုိ မရြံရွာမမုန္းတီးရပါ။
(ဂ) ေကာင္းမႈ႕ကုသိုလ္မ်ားစြာကုိ စတင္ျပဳလုပ္ပါက၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ဆုံးမျခင္းကုိ ရပ္တန္႔ေကာင္းရပ္တန္႔လိမ့္မည္။
(၇) ေယာသပ္၏အစ္ကုိမ်ားသည္ ေယာသပ္ကုိ ဘာလုပ္ခဲ့သနည္း။
(က) အေစခံကၽြန္အေနျဖင့္ ေရာင္းစားခဲ့သည္။
(ခ) ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံခဲ့သည္။
(ဂ) ညစာစားပြဲတစ္ခုကုိ သူ႔အတြက္ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။
(၈) အျပစ္ေပးဆုံးမျခင္းသည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းႏွင့္အတူတူပင္ျဖစ္သည္။
(က) တူသည္ (ခ) မတူပါ။
(၉) ဘုရားသခင္၏သားသမီးတစ္ဦးသည္ ဆုံးမခံရခ်ိန္၌၊ ပထမဆုံးသူ၌ရွိရမည့္သေဘာထားမွာ..
(က) ဆုံးမခံရသည့္အတြက္ ခါးခါးသီးသီးျဖစ္ရန္၊
(ခ) ဘုရားသခင္၏ ဆုံးမျခင္းကုိ အေလးအနက္ထား၍ ခံယူရန္
(၁၀) ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏အသက္တာမ်ားအားျဖင့္ ျပဳလုပ္ျဖစ္ေပၚေစေသာလမ္းမ်ားကုိ အျခားသူတုိ႔ကလည္း ေနာက္မွလုိက္၍ ေလွ်ာက္လွမ္းမည္ျဖစ္သည္။
(က) မွန္ (ခ) မွား
39
0 comments:
Post a Comment