သင္ခန္းစာ (၂၂)ၾကီးထြားျခင္း ႏွင့္ရင့္က်က္ျခင္း
သက္ရွိသတ္ၲ၀ါႏွင့္အပင္တုိင္းသည္ၾကီးထြားၾကသည္။ ၾကီးထြားျပီးမွ ရင့္က်က္ကာ သီးပြင့္ၾကသည္။ သုိ ့မွသာပြါး မ်ားနိင္သည္။ လူသားမ်ားလည္း ေမြးဘြားျပီးလွ်င္ ႀကီးထြားၾက သည္။ ခေလး ေမြးေသာ္လည္း မႀကီးထြားလွ်င္ မိဘမ်ားစိတ္ ဆင္းရဲမွာ ေသခ်ာသည္။ ထုိမွ်သာမက ႀကီးထြားေသာသူတုိင္း လည္းမရင့္က်က္ႀကပါ။ လူေကာင္ႀကီးေသာ္လည္းခေလးစိတ္ ရွိေနေသးပါက အားကုိး၍မရ ခေလး ကဲ့သုိ႕ ၾကည့္ရွုဘုိ့လုိအပ္ ေပလိမ့္မည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္လူတုိင္း ေမြးဘြားရုံျဖင့္မျပီးပါ။ အခ်ိန္ တန္လွ်င္ ၾကီးထြားဘုိ ့ႏွင့္ ရင့္က်က္ဘုိ ့ လုိသည္။
ထုိ႕နည္းတူ ၀ိညာဥ္ပုိင္းဆုိင္ရာ၌လည္း ယုံၾကည္သူ မ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္၏ ဒုတိယေမြးဘြားရုံႏွင့္ မျပီးပါ။ ႀကီးထြားျခင္းႏွင့္ ရင့္က်က္ျခင္း ရွိဘုိ ့လုိအပ္သည္။ အခ်ိန္တန္ေသာ္လည္း မႀကီးထြားမရင့္က်က္ပါက မ်ားစြာေသာ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္နိင္သည္။
ဇာတိ၌က်င္လည္
ယုံၾကည္သူမ်ားၾကီးထြားရင့္က်က္ျခင္းမရွိလွ်င္ ၀ိညာဥ္သေဘာျဖင့္ အသက္မရွင္နိင္။ ဇာတိသေဘာျဖင့္သာ အသက္ရွင္နိင္သည္။ ေကာရိန္သု အသင္းေတာ္သည္ ၾကီးထြားရင့္က်က္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ရွင္ေပါလုက -ညီအစ္ကုိတုိ႕အထက္ကငါသည္ ၀ိညာဥ္လူတုိ ့အား ေဟာေျပာ သကဲ့သို႕ သင္တုိ့အား ေဟာေျပာရေသာအခြင့္ မရိွဘဲ ဇာတိပကတိလူတုိ႕ အား၄င္း၊ ခရစ္ေတာ္၏ သူငယ္ခေလးတုိ ့အား၄င္း၊ ေဟာေျပာသကဲ့သုိ့ ေဟာေျပာ ရ၏-ဟုစာေရးခဲ့သည္ (၁ေကာ၊၃း၁)။ ဇာတိ ပကတိလူ ဆုိသည္မွာ ဘုရားမသိ ေသာသူ မယုံၾကည္ေသာသူကုိ ဆုိလုိသည္။ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ မၾကီးထြား မရင့္က်က္ လွ်င္ ေလာကီသားမ်ားကဲ့သုိ ့ျဖစ္၍ခဲြျခား၍မရေပ။
ေၾကခဲေသာအစာ
ခေလးသူငယ္မ်ားသည္ေၾကခဲေသာအစာမ်ားကုိ မစားနိင္ၾက။ နို ့ကုိသာ သုံးေဆာင္ၾကသည္။ ထုိ ့နည္းတူ၀ိညာဥ္ပုိင္း ခေလး သူငယ္မ်ားလည္း ေၾကခဲေသာ အစာကုိမစားနိင္ ၀ိညာဥ္နို ့မ်ားကုိသာ သုံးေဆာင္ၾကသည္၊ ရွင္ေပါလုက- ယခုတုိင္ ေအာင္ သင္တုိ ့သည္ ခဲဘြယ္စားဘြယ္ကုိ မေၾကနိင္ၾကေသာ ေၾကာင့္ ငါမေကြ်းရ။ နုိ ့ကုိသာတုိက္ရ၏။ ယခုပင္လည္းမေၾကနိင္ ၾကေသး-ဟုေရးခဲ့သည္ (၁ ေကာ၊၃း၂)။ ေဟျဗဲစာေရးေသာသူကလည္း ထုိေမလခိ ေဇဒက္၏အေၾကာင္းကုိ ငါေျပာစရာအမ်ားရွိ၏။ သုိ ့ေသာ္လည္း သင္တုိ႕ သည္ကာလၾကာေသာေၾကာင့္ ဆရာအျဖစ္သုိ ့ေရာက္သင့္ေသာ္ လည္း ဘုရားသခင္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္၌ ေရွ ့ဦးစြာ သင္ရေသာ တရားနု တုိ ့ကုိ သူတပါးထံ၌တဖန္သင္ရေသာအေၾကာင္းရွိသည္ျဖစ္၍ ေၾကခဲ ေသာ အစာကုိမသုံးေဆာင္ နို ့ကုိသာသုံးေဆာင္ေသာသူ ျဖစ္ၾက၏-ဟု ေရးခဲ့သည္ (ေဟျဗဲ ၅း၁၁-၁၂)။
ေၾကခဲေသာအစာမစားျခင္းျဖင့္ အဘယ္ျပႆနာ ရွိသနည္းဟု ေမးနိင္ သည္။ နုိ ့ကုိသာသုံးေဆာင္ေသာသူသည္အားမရွိ။ အလုပ္မလုပ္နိင္။ ေၾကခဲေသာ အစာစားမွသာ အားရွိ၍ အလုပ္လုပ္နိင္သည္။ ထုိနည္းတူ ၀ိညာဥ္ႏုိ႕ ့ကုိသာေသာက္ ေသာသူသည္ ဘုရားသခင္၏ အသုံးေတာ္မခံနိင္။ ခေလးကဲ့ သုိ ့ သူတပါးကုိမွီခုိ အားကုိးဘုိ ့လုိအပ္ေနေပလိမ့္မည္။ ခေလးမ်ားသည္ အလုပ္မလုပ္နိင္သည္ သာမက သားသမီးမ်ားလည္း မေမြးဘြားနိင္ပါ။ ထုိ ့နည္းတူ ၀ိညာဥ္ခေလးမ်ားသည္္ ၀ိညာဥ္သားသမီးမ်ားမေမြးဘြားနိင္ေခ်။ သူတုိ႕ကုိတခ်ိန္လုံးေစာင့္ေရွာက္ဘုိ႕လုိ အပ္သည္။
အျပစ္၌ေပ်ာ္ေမြ ့
ခေလးမ်ားသည္ ညစ္ညဴးေသာအရာမ်ားကုိရြံရွာျခင္းမရွိ၊ႏွစ္သက္ ၾကသည္။ ေတြ ့သမွ်ေသာအရာကုိ ပါးစပ္ထဲသုိ ့ ထည့္တတ္သည္။ က်န္းမာေရး လည္းမသိ၊ မိမိအတြက္ ေဘးအႏ္ၲရာယ္ရွိမရွိကုိလည္း နားမလည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္သူတုိ့ ကုိ တခ်ိန္လုံး ေစာင့္ေရွာက္ဘုိ ့လုိအပ္သည္။ ထုိနည္းတူ ၀ိညာဥ္မၾကီးထြား မရင့္က်က္ေသာသူတုိ ့သည္ အျပစ္၌ေပ်ာ္ေမြ ့တတ္သည္။ မိမိအတြက္ အႏၲရာယ္ရိွ မရွိ မစဥ္းစားဘဲ ဇာတိ၏အလုိကုိလုိက္ေလွ်ာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ သူတု႕ိကုိ တခ်ိန္ လုံးေစာင့္ ေရွာက္ဘုိ ့လုိအပ္သည္။ ေကာရိန္သုအသင္းေတာ္လည္းမၾကီး ထြားမရင့္ က်က္ေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္ျပိဳင္ျခင္း၊ရန္ေတြ ့ျခင္း၊အခ်င္းခ်င္းကြဲျပားၾကသည္ (၁ ေကာ ၃း၃)။ ထုိအက်င့္မ်ားသည္ယုံၾကည္သူမ်ား၌မရွိသင့္။ သုိ ့ေသာ္လည္း ၀ိညာဥ္ ေရးရာ ခေလးျဖစ္ေနလွ်င္မလႊဲမေရွာင္သာ ရွိေနေပမည္။ ၀ိညာဥ္ ေရးရာ မႀကီးထြား မရင့္က်က္ျခင္းသည္ မိမိအတြက္သာမက အျခားသူမ်ားအတြက္လည္း မေကာင္းေခ်။ ယုံၾကည္သူညီ အစ္ကုိ ေမာင္ႏွမမ်ားကုိ အားနည္းေစသည္။ ယုံၾကည္သူမ်ားအၾကား၌ ျပႆနာမ်ား၍ကြဲျပားေစသည္။ ထုိမွ်သာမက မယုံၾကည္သူမ်ား အတြက္ ထိမိလဲစရာျဖစ္သည္။ မရင့္က်က္သူမ်ား၏ အသက္တာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကုိ မျမင္နိင္။ အဟန္ ့ အတား ျဖစ္ေစသည္။ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကုိ မထင္ရွားေစသည္ သာမက နာမေတာ္ကုိ ရွုတ္ခ်စရာျဖစ္ေစသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ ယုံၾကည္သူတုိင္း ၾကီးထြားရင့္က်က္ဘုိ႕ လုိအပ္သည္။
အသက္ရွင္ေသာအသင္းေတာ္မ်ား၌ ၀ိညာဥ္ပုိင္းၾကီး ထြားရင့္က်က္မႈမရွိပါက ျပႆနာေပါင္းစုံႏွင့္ ေတြ ့ႀကဳံရမွာ ေသခ်ာ ေနပါသည္။ေကာရိန္သု အသင္းေတာ္ကဲ့သုိ ့ ၀ိညာဥ္ ဆုေက်းဇူးရရွိေသာ္လည္း ျပႆနာ မေျပလည္ နိင္ေအာင္ရွုပ္ ေထြးမွုရွိ နိင္သည္။ ခေလးမ်ား မ်ားရွိေသာ ေနရာ၌ျပႆနာ မ်ား၍အဘယ္အရာကုိမွ် လုပ္ေဆာင္၍မရေခ်။ ႀကီးထြားရင့္ က်က္မွသာလွ်င္ ျပသနာမ်ားကုိ ေျဖရွင္းနိင္မွာ ျဖစ္သည္။
ၾကီးထြားရင့္က်က္ျခင္းမရွိလွ်င္ ခေလးမ်ားကဲ့သုိ ့ ေကာက္ရုိးမီးေလာင္သလုိ ခဏခ်င္းတြင္တက္ႂကြြေသာ္လည္းမၾကာမွီ ျပန္လည္ ျငိမ္က် သြားတတ္သည္။ အဘယ္ခေလးမွၾကီးမားေသာအမွုကုိ မလုပ္နိင္။ အခ်ဳိ ့ေသာအ သင္းေတာ္မ်ား၏ ၀ိညာဥ္ပုိင္းခေလး မ်ားသာလွ်င္ရွိ ေသာေၾကာင့္ တခ်ိန္လုံး ခေလးထိန္းၾကီးတည္း ဟူေသာ အသင္းအုပ္ဆရာကုိသာ တမ္းတေနၾက သည္။အသင္းအုပ္ ဆရာမရွိလွ်င္ ဘာမွ်မလုပ္တတ္ၾကေတာ့ ေခ်။ သင္းအုပ္ဆရာလည္း ခေလးၾကီး ျဖစ္ေနပါက မည္ကဲ့သုိ႕ ခေလးမ်ားၾကီးထြား ရင့္က်က္ ေအာင္ျပဳစုေကြ်းေမြးရမည္ကုိ မသိ ႏုိ႕ဘူးႀကီးႏွင့္ တနဂၤေႏြ ေန ့တြင္ ၀ိညာဥ္ခေလးမ်ားကုိ ေရေရာေသာ နုိ ့ႀကဲႀကဲ (လူ ့ အႀကဳိက္ တရား မ်ား)ကုိ တုိက္တတ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္၀ိညာဥ္ခေလးမ်ား သည္ မႀကီးထြား။ ျပႆနာမ်ားသည္။ သုိ ့ျဖစ္၍ မိတ္ေဆြလည္း ၀ိညာဥ္ေရး၌ ႀကီး ထြားရင့္က်က္ဘုိ ့လုိသည္။
သင္ခန္းစာ (၂၂) ေမးခြန္းမ်ား
၁။ ခေလးမ်ားေမြးဘြားျပီးလွ်င္ ဘာျဖစ္ဘုိ ့လိုေသးသနည္း။------------------
၂။ ခေလးမႀကီးထြားလွ်င္မည္သူစိတ္ဆင္းရဲသနည္း။-------------------------
၃။ ဒုတိယေမြးဘြားျပီးလွ်င္ဘာလုိေသးသနည္း။-----------------------------
၄။ ၀ိညာဥ္သေဘာႏွင့္အသက္ရွင္နိင္ရန္ဘာလုိသနည္း။---------------------
၅။ ဇာတိပကတိလူသည္အဘယ္သုိ ့ေသာသူနည္း။--------------------------
၆။ ခေလးမ်ားမည္ကဲ့သုိ ့ေသာအစာ စားသနည္း။---------------------------
ရ။ အလုပ္လုပ္နိင္ရန္မည္ကဲ့သုိ ့ေသာအစာစားရသနည္း။-------------------
၈။ ခေလးမ်ားသည္မည္သည္အရာႏွင့္ေပ်ာ္တတ္သနည္း။--------------------
၉။ မၾကီးထြားျခင္း၏ ျပႆနာမ်ားေရးပါ။--------------------------------------------------------------------------------------------------------
၁၀။ အဘယ္ေၾကာင့္အသင္းေတာ္မ်ား၌ျပႆနာမ်ားသနည္း။------------------
၁၁။ အဘယ္ေၾကာင့္ယုံၾကည္သူမ်ားၾကီးမားေသာအရာမလုပ္နိင္သနည္း။ ----------------------------------------------------------------------------
၁၂။ အဘယ္ေၾကာင့္သင္းအုပ္ဆရာကုိမွီေနသနည္း။--------------------------
0 comments:
Post a Comment