သင္ခန္းစာ (၂၃)
ႀကီးထြားရင့္က်က္နည္း
ခေလးမ်ားႀကီးထြားဘုိ ့ရန္ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားရွိဘုိ႕လုိအပ္သည္။ က်န္းမာျခင္း၊ အစာစားေသာက္ျခင္း၊ ကုိယ္လက္လွုပ္ရွားျခင္း၊ အနားယူျခင္း၊ ႏွင့္အခ်ိန္မ်ားလုိအပ္သည္။ ထုိအရာမ်ားျပည့္စုံပါက ႀကီးထြားျခင္းသည္ အလုိလုိ ျဖစ္သည္။
အစားအစာ
ခေလးမ်ားႀကီးထြားရန္ ပဌမဦးဆုံးနုိ ့စုိ ့ရသည္။ မိခင္နုိ႕သည္ ခေလးမ်ား အတြက္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူ ၀ိညာဥ္ပုိင္း၌လည္း၀ိညာဥ္နုိ ့ေသာက္ ဘုိ႕ လုိသည္။ က်မ္းစာက- ထုိ ့ေၾကာင့္သင္တုိ ့သည္ သခင္ဘုရား၏ ေက်းဇူး ေတာ္ကုိ ျမည္းစမ္း ၾကသည္ျဖစ္၍ အမ်ုဳိးမ်ဳိးေသာ မနာလုိျခင္း၊ လွည့္ဖ်ား ျခင္း၊ လွ်ိဳ ့၀ွက္ျခင္း၊ ျငဴစူျခင္း၊ ကဲ ့ရဲ ့ျခင္းရွိသမွ်ကို ပယ္ရွားကယ္ တင္ျခင္း အလုိငွါ ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္ တရား၏ နို ့စစ္ အားျဖင့္ ႀကီးပြားမည့္ အေၾကာင္း ဘြားစေသာသူငယ္ကဲ့သုိ ့ထုိတရားနို ့ကုိ အလြန္ လုိခ်င္ေသာ စိတ္ရွိၾကေလာ့-ဟုဆုိသည္ (၁ ေပ၊၂း၁-၃)။
ခေလးနို ့မစုိ့လွ်င္ မႀကီးထြားနိင္သကဲ့သုိ ့ ၀ိညာဥ္လူ လည္း နွုတ္ကပတ္ ေတာ္နို ့စစ္ကုိ မစုိ ့လွ်င္ မႀကီးထြားနိင္ေခ်။ ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ၀ိညာဥ္ႏုိ႕ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဖတ္ရွုေလ့လာရမည္။ အခ်ဳိ ့ေသာသူမ်ားသည္ ၾကားနာျခင္း အားျဖင့္သာလွ်င္ နွုတ္ကပတ္ေတာ္ကုိ ခံယူႀကသည္။ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ရွုေလ့ လာျခင္းမရွိ။ ထုိသုိ ့ေသာသူသည္မၾကီးထြားနိင္။ ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္ မဖတ္ဘဲ ၾကီးထြားနိင္ေသာျဖတ္လမ္းမရွိ။ ထုိေၾကာင့္ၾကီးထြာလုိလွ်င္ ႏွုတ္ကပတ္ေတာ္ကုိ ဖတ္ရွုေလ ့လာရမည္။
ဆုေတာင္းရမည္
ကုိယ့္အစြမ္းအစ အားျဖင့္ ဘုရားသားမ ျဖစ္နိင္သကဲ့သို့ ကုိယ့္အစြမ္း အစအားျဖင့္ခရစ္ယာန္အ သက္တာ အသက္မရွင္နိင္ပါ။ ခရစ္ယာန္အသက္တာကုိ ဘုရားသခင္၏တန္ခုိးအားျဖင့္သာရွင္ နိင္သည္။ သခင္ေယရွုက- ငါႏွင့္ကြာလွ်င္ သင္တုိ ့သည္ အဘယ္အမွုကုိမွ် မတတ္နိင္ၾက-ဟုဆုိခဲ့သည္ (ေယာ၊ ၁၅း၅)။ ထုိ ့ေၾကာင့္ၾကီးထြားရင့္က်က္ရန္ ဆုေတာင္းဘုိ ့လုိသည္။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ လက္ေျမွာက္ အရွုံးေပးျခင္း ဘုရားသခင္ကုိ လုံး၀ဥသုန္ အားကုိးျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အစဥ္ဆက္သြယ္ဘုိ ့လုိသည္။
မိႆဟာရဖဲြ ့ျခင္း
ခေလးမ်ားႀကီးထြား ဘုိ႕ရန္ေဆာ့ကစား ျခင္းလည္း လုိအပ္သည္။ထုိ႕ နည္းတူ ယုံႀကည္သူမ်ားလည္း အျခားသူမ်ားႏွင့္ ထိေတြ ့မွု မိႆဟာရဖဲြ ့ဘုိ႕ လုိအပ္သည္။ ယုံၾကည္သူမ်ားႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ အခ်င္းခ်င္းတုိက္တြန္းျခင္း၊ သက္ေသခံျခင္း၊ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းျခင္း ဆုံးမသြန္သင္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ျခင္း အားျဖင့္ ၀ိညာဥ္ေရးရာ၌ ၾကီးထြားရင့္က်က္နိင္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္အခ်င္းခ်င္း စည္းေ၀းျခင္းအမွုကုိ မေရွာင္မလြဲၾကႏွင့္၊ အခ်င္းခ်င္းတုိ ့ကုိ တုိက္တြန္း နိုးေဆာ္ၾကေလာ့။ကာလ အခ်ိန္ေရာက္လုနီးသည္ကုိ ေထာက္သျဖင့္ သာ၍ၾကိဳးစားၾက ေလာ့- (ေဟျဗဲ ၊၁၀း၂၅)။
အနားယူျခင္း
ခေလးမ်ားႀကီးထြားရန္ အိပ္စက္အနားယူဘုိ႕လုိသည္။ ခေလးငယ္ ေလေလ ပုိ၍အအိပ္မ်ားေလေလျဖစ္သည္။ ၀ိညာဥ္ေရးရာ ၌လည္း အနားယူဘ႕ုိ လုိအပ္သည္။ မည္ကဲ့သုိ ့ အနားယူမည္နည္း။ အနားယူျခင္းသည္ အလုပ္မလုပ္ျခင္း၊ သူ တပါးကုိ အားကုိးျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကုိအားကုိးျခင္းအားျဖင့္ အနား ယူနိင္သည္။ သခင္ေယရွုက-၀န္ေလး၍ပင္ပန္း ေသာသူ အေပါင္းတုိ ့ငါ့ ထံသုိ ့ လာၾကေလာ့။ ငါသည္ ခ်မ္းသာေပးမည္- ဟုလက္ကမ္းႀကဳိေနသည္ (မႆဲ၊၁၁း၂၈)။
လူတုိင္း၌၀န္ထုတ္၀န္ပုိးမ်ားရွိၾကသည္။ထုိအရာမ်ား ကုိ သခင္ခရစ္ေတာ္ က ထမ္းေပးခ်င္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သူ ့ကုိ မိမိ၏ ၀န္ထုတ္မ်ားအပ္ႏွံဘုိ ့လုိအပ္သည္။ ၀န္ထုတ္၀န္ပုိးမ်ားရိွေနလွ်င္ ၀ိညာဥ္ေရးရာ၌ ႀကီးထြားရင့္က်က္ျခင္းမရွိနိင္ေခ်။ ေလာက၌ ရွိၾကေသးေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုက္ၡမ်ားရိွရဦးမွာ ျဖစ္သည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္ သခင္ေယရွုက-သင္တုိ ့သည္ ဤေလာက၏ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ခံရၾကလိမ့္မည္။ သုိ ့ေသာ္လည္း မစုိးရိမ္ႏွင့္ ငါသည္ေလာကကုိေအာင္ျပီ-ဟုမိန္ ့ေတာ္မူ၏။ (ေယာ၊၁၆း၃၃)။
ခရစ္ေတာ္၌ မ်ားမ်ားအနားယူျခင္းျဖင့္ ၀ိညာဥ္ပုိင္း၌ ပုိ၍ ႀကီးထြားနိင္သည္။ ဆက္လက္၍- အဘယ္သူသည္စုိးရိမ္ ျခင္းအားျဖင့္ မိမိအသက္တာကုိ တေတာင္ခန္႕မွ် တုိးပြါးေစနိင္သနည္း-ဟုဆုိသည္ (မႆ၊ဲ ၆း၂ရ)။ စုိးရိမ္ ပူပန္ျခင္းျဖင့္ ၀ိညာဥ္ပုိင္း ေနမေကာင္း ျဖစ္ေစသည္။ ထုိ ့ေၾကာင့္-ထာ၀ရ ဘုရားကုိ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ကုိးစားေလာ့။ ကုိယ့္ဥာဏ္ကုိအ မွီမျပဳႏွင့္။ သြားေလ ရာရာ၌ ထာ၀ရဘုရားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေလာ့။ သုိ႕ျပဳလွ်င္သင္၏ လမ္း ခရီးတုိ႕ ကုိ ပဲ့ျပင္ေတာ္မူမည္။ ငါသည္ပညာရွိသည္ဟု ကုိယ္တိုမထင္ႏွင့္။ထာ၀ရဘုရားကုိ ေၾကာက္ရြံႈ ဒုစရုိက္ကုိေရွာင္ေလ့ာ။သို႕ျပလွ်င္ သင္၏အ ေၾကာတုိ ့သည္အားသန္၍ အရုိးတုိ ့သည္ ျခင္ဆီႏွင့္ ျပည့္စုံၾက လိမ့္မည္- (သုတၱံ၊ ၃း၅-၈)။
က်န္းမာဘုိ ့လုိသည္
ခေလးမ်ားႀကီးထြားဘုိ ့ရန္ က်န္းမာဘုိ ့လုိသည္၊ မည္မွ် ပင္စားေသာ္လည္း မက်န္းမာပါက ႀကီးထြားနိင္မည္ မဟုတ္။ ထုိ ့နည္း တူ၀ိညာဥ္ပုိင္း၌လည္း က်န္းမာ ဘုိ႕လုိသည္။ ၀ိညာဥ္ပုိင္း ေနမေကာင္းေစေသာအရာသည္ အျပစ္ျဖစ္သည္။ ယုံၾကည္သူတေယာက္အျပစ္ က်ဴးလြန္ေသာအခါ ႀကီးထြားမွု ကုိရပ္တန္ ့ေစသည္။ ဆာလံဆရာက-ငါသည္အျပစ္ကုိမေဖၚျပဘဲေနစဥ္အခါ တေန႕လုံး ညည္းတြား ေသာအားျဖင့္ ငါ့အရုိး တုိ ့သည္ေဆြးေျမ့ျခင္းသုိ ့ေရာက္ရ ၾက၏။ ေန ့ညမျပတ္ကုိယ္ေတာ္၏လက္သည္ အကြ်န္ပ္ အေပၚမွာ ေလး၍ အကြ်န္ပ္၏ ေခြ်းရည္သည္ ေႏြကာလ၌ေျခာက္ေသြ ့ျခင္းကဲ့သုိ ျဖစ္၏- ဟုဆုိသည္ (ဆာ၊၃၂း၃-၄)။
ေနမေကာင္းေသာသူသည္ဂရုုစုိက္ရသည္။ ေဆးေသာက္ရသည္။ ကုသေပးရသည္။ သုိ ့မွသာ က်န္းမာ၍ႀကီး ထြားနိ္င္ေပမည္။ ထုိ ့နည္းတူ ၀ိညာဥ္ပုိင္းက်န္းမာဘုိ ့ရန္ အ ျပစ္မ်ားကုိ ဘုရားသခင္ထံ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ရမည္။ က်မ္းစာ က-တဖန္အကြ်န္ပ္သည္ ကုိယ္အျပစ္ကုိေရွ ့ေတာ္၌၀န္ခ်ပါ ၏။ ျပဳမိေသာဒုစရုိက္ကုိ၀ွက္၍မထားပါ။ ငါလြန္က်ဴးေသာအရာကုိ ထာ၀ရ ဘုရားအား ေဖၚျပ ေတာင္းပန္ မည္ဟုေျပာဆုိေသာအခါ ကုိယ္ေတာ္သည္ အကြ်န္ပ္ျပစ္မွားျခင္းအျပစ္ကုိ လႊတ္ေတာ္မူ၏- (ဆာ၊၃၂း၅)။ လူသည္အျပစ္မရွိလွ်င္ေရာဂါမရွိ။ ေရာဂါမရွိလွ်င္က်န္းမာ၍ႀကီးထြားဘ႕ုိ ရန္သာရွိေတာ့သည္။
အခ်ိန္ေစာင့္ဘုိ ့လုိသည္
ခေလးႀကီးထြားရန္ အခ်ိန္ေစာင့္ဘုိ ့လုိသည္။ မည္မွ်ပင္ ဂရုစုိက္ ေကြ်းေမြးျပဳစုေသာ္လည္း ေန ့ခ်င္းညခ်င္းမႀကီးထြားနိင္။ ထုိ ့ နည္းတူ ၀ိညာဥ္ပုိင္း လည္း အခ်ိန္ေစာင့္ဘုိ ့လုိ သည္။ ေဟျဗဲစာေရးေသာသူက ဤသုိ ့ေရးသည္- သင္တုိ ့သည္ ကာလၾကာေသာေၾကာင့္ ဆရာအျဖစ္သုိ ့ေရာက္သင့္ ေသာ္ လည္း-ေၾကခဲေသာအစာကုိမသုံးေဆာင္။ နို ့ကုိသာ သုံးေဆာင္ရ ေသာ သူျဖစ္ၾက၏- (ေဟ၊၅း၁၂)။ ဤေနရာကာလအခ်ိန္ၾကာေသာအခါ ႀကီးထြား ရင့္က်က္ေသာ ဆရာအျဖစ္သုိ ့ေရာက္သင့္ေၾကာင္း သိရသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ယုံၾကည္ သူမ်ားသည္ ႀကီးထြားရင့္က်က္ဘုိ ့ အခ်ိန္ေစာင့္ဘုိ ့လုိ ေႀကာင္းသိရသည္။
ရင့္က်က္ျခင္း
ရင့္က်က္ျခင္းသည္ ႀကီးထြားျခင္း၏ အသီးအပြင့္ သုိ ့မဟုတ္ အဆက္ျဖစ္ သည္။ ကုိယ္ခႏ္ၶာရင့္က်က္ျခင္းသည္ မ်ဳိး ဆက္ျပန္ ့ ပြြြြါးေစနိင္သည္။ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ႀကီးထြားျခင္းသည္ အသိဥာဏ္ဗဟုသုတ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ရရိွနိင္သည္၊ ရင့္က်က္ ျခင္းမူကား ရရွိထားေသာ အသိဥာဏ္ကုိ အသုံးျပဳျခင္းအား ျဖင့္ရရွိနိင္သည္။ ေက်ာင္းသားျဖစ္စဥ္တြင္ ရင့္က်က္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း ႀကီးထြားသည္။ ထုိ ေက်ာင္းသားသည္ဆရာမ ျဖစ္လာေသာအခါ ႀကီးထြားျခင္းရပ္၍ ရင့္က်က္လာ သည္။ ႀကီးထြားစဥ္တြင္ ေဆာ့ကစားခ်င္၍ ဣေျဒေစာင့္ျခင္းမရွိ။ သုိ ႕ေသာ္ ဆရာမ ျဖစ္လာေသာအခါရင့္က်က္ျခင္း၏လက္ၶဏာျဖစ္ေသာ ဣေျဒေစာင့္ျခင္းသည္ အလုိလုိ ျဖစ္လာသည္။ ထုိဆရာမသည္ ေက်ာင္းျပန္တက္ပါက ႀကီးထြားျပန္၍ ခေလးစိတ္ျပန္၀င္လာမွာျဖစ္သည္။ တပည့္ေတာ္မ်ားလည္း သခင္ေယရွုႏွင့္ေန စဥ္တြင္အလြန္ခေလးဆန္ၾကသည္။ ေယာဟန္ႏွင့္ယာကုပ္ညီအစ္ကုိတုိ႕လည္း ေလာကီရာထူးရရွိဘုိ ့ သခင္ေယရွုထံ၌ ေတာင္းခဲ့ၾကသည္။ က်န္ေသာ တပည့္ေတာ္ မ်ားကလည္း ခေလးစိတ္ရွိၾကေသာေၾကာင့္ ထုိညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္အေပၚတြင္ မနာလုိၾက၍ စိတ္ဆုိး ၾကသည္(မႆဲ၊၂၀း၂၀-၂၄)။ အဘယ္သူသည္အ ႀကီးျမတ္ဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိခ်င္ၾကသည္ (မ၊၁၈း၁)။ ထုိသုိ ့ျဖစ္ရျခင္းသည္ သင္တန္းသား ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူတုိ ့သခင္ႏွင့္ခဲြခြါျပီး ေသာအခါ တြင္မူ ရင့္က်က္လာၾကေသာေၾကာင့္ ခေလးအက်င့္ မ်ားမေတြ ့ ရေတာ့ဘဲ လူႀကီး ကဲ့သုိ႕ ေျပာဆုိၾကသည္။ သတ္ၲိလည္းရွိၾကသည္။ လူအၾကီးအကဲမ်ားကုိလည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ ျပတ္ျပတ္သားသားရင္ ဆုိင္ရဲၾကသည္။
ထုိ ့ေၾကာင့္၀ိညာဥ္ေရးရာ၌လည္း သူတပါးထံ၌ သင္ယူေနလွ်င္ ႀကီးထြား ျခင္းရွိေသာ္လည္း ရင့္က်က္ျခင္းမရွိနိင္။ ႀကီးထြား လုိလွ်င္သင္တန္းသားလုပ္၍ ရင့္က်က္လုိလွ်င္ဆရာလုပ္ရမည္။ တျပဳိင္တည္းႀကီးထြား ရင့္က်က္လုိလွ်င္ သူတပါး ထံတပည့္ခံ၍ အျခားသူ မ်ားကုိလည္းသင္ေပးရမည္။ ႀကီး ထြားရင့္က်က္ ေသာသူ သည္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္နိင္သည္။ ျပသနာကုိလည္းေျဖရွင္းနိင္သည္။ သူတပါး ကုိလည္း တည္ ေဆာက္နိင္သည္။ ဘုရား၏ဘုန္းေတာ္လည္းထင္ရွားႈ လူ မ်ားကုိ ဆြဲေဆာင္နိင္ ဦေဆာင္နိင္သည္။
သင္ခန္းစာ (၂၃) ေမးခြန္းမ်ား
၁။ ၀ိညာဥ္ပုိင္းအတြက္ နုိ ့သည္ -------------ျဖစ္သည္။
၂၊။ က်မ္းစာမဖတ္ဘဲႀကီးထြားနိင္သေလာ ---------------။
၃။ ဆုေတာင္းျခင္းသည္ -------------- ျဖစ္သည္။
၄။ မိႆဟာရဖဲြ ့ျခင္းအဘယ္ေၾကာင့္အေရးႀကီးသနည္း။-----------------------
၅။ အနားယူျခင္းသည္ --------------- ျဖစ္သည္။
၆။ ၀ိညာဥ္ေနမေကာင္းေစျခင္းသည္ --------------- ျဖစ္သည္။
ရ။ အျပစ္သည္၀ိညာဥ္ႀကီးထြားမွုကုိ --------------- ေစသည္။
၈။ ၀ိညာဥ္ပုိင္းႀကီးထြားရင့္က်က္ရန္ --------------- လုိသည္။
၉။ တပည့္ခံျခင္းျဖင့္ --------- ၍သူတပါးကုိ သင္ေပးျခင္းျဖင့္ -------- ေစသည္။
၁၀။ ႀကီးထြားရင့္က်က္ျခင္း၏အက်ဳိးမ်ားေဖၚျပပါ။ -----------------------------
---------------------------------------------------------------------
0 comments:
Post a Comment